15 October 1910.
353
„en vrijwillige schenkingen. Waarom nu het eene genoemd
„liefdadigheid en het andere niet
„Het zou nu de gelegenheid zijn, om te spreken over
„den omvang en de oorzaken der werkloosheid. Waar mij
„dit echter te ver zou voeren en wij alleen te bespreken
„hebben hulp aan werkloozen, ga ik dit hoogst gewichtige
„punt voorbij. Echter niet, dan na als mijne innigste over
tuiging te kennen te hebben gegeven, dat wij als leden
„van dezen raad ons aan plichtverzuim zouden schuldig
„maken, wanneer wij met hulp aan werkloozen zouden
„wachten, totdat de werkloosheid van een euvel tot een
„ramp zou zijn uitgedijd.
„Met het voorgaande meen ik nu voldoende te hebben
„toegelicht, dat ik principieel voorstander ben van gemeente-
„hulp aan werkloozen. De gemeente is het eenige orgaan,
„dat alle werkloozen kan bereiken. Eene particuliere ver-
„eeniging is niet bij machte te gaan buiten hare leden.
„Hier kom ik aan het eerste bezwaar van burgemeester en
„wethouders.
„Het stond vast, dat de gemeente niet genegen was
„hare hulp aan de werkloozen te verleenen. Het stond
„evenzeer vast, dat er geholpen moest worden. In den
„winter 19081909 is door het werkloozen-comité ongeveer
1 000,uitgekeerd, terwijl er nog meer noodig was.
„Geen enkele der hier bestaande vereenigingen had een
„wcrldoozenkas, en ook geene vereeniging zag kans uit
„eigen kracht iets met succes te ondernemen. De contri
butie zou door hunne leden niet kunnen worden betaald.
„Samenwerken met anderen was dus de aangewezen weg.
„Samenwerking is slechts mogelijk met diegenen, die met
„ons gelijkgezind zijn, of minstens niet tegenover ons staan.
„Met twee scherp omlijnde partijen in ééne vereeniging is
„geen samenwerking mogelijk. De vereenigingen, die niet
„staan op het standpunt van den klassenstrijd, sloten dus
„buiten hunne samenwerking die vereenigingen, die in het
„voeren van den klassenstrijd heil zien. Naar godsdienst
„werd bij de oprichting van Breda's Werkloozenfonds niet
