20 December 1913.
400
ductie van f 10,per 10 ton is toegestaan, omdat
het contract voor langer termijn werd afgesloten,
maar die reductie is eene fictie, omdat de prijzen
toen zeer hoog waren en thans reeds dalende zijn.
Vandaag beteekent die reductie reeds een verlies
van f 10,a f 15,per waggon. Waarom moest
men toen zoo vlug zijn bij de afsluiting van het
contract
Op spreker heeft het den indruk gemaakt, dat
Breda zich heeft laten vangen door de slimme
vogels uit Utrecht.
Spreker heeft verschillende gasdirecteuren ge
sproken, die ook een contract voor de levering van
gaskolen hebben afgesloten. Maar zij hebben zich
niet laten in timideeren door de heeren uit Utrecht.
Zij hebben zooveel mogelijk de handen vrij gehouden,
door ten deele ook kolen te koopen van Engelsche
mijnen, of slechts voor een gedeelte te contracteeren.
Het is ook veel rationeeler, dat men bij het af
sluiten van een contract daarin eene zoogenaamde
baisse-clausule opneemt en de handen voor een
gedeelte vrij houdt.
Spreker heeft zich afgevraagd, of er wel één
industrieel, één steenkolenhandelaar te vinden is,
die voor eigen rekening een contract zou durven
afsluiten, als thans door de gemeente is gedaan.
Hij zou de verantwoordelijkheid daarvan niet op
zich durven nemen.
Uit het contract blijkt ook, dat de steenkolen
per waggon geleverd moeten worden. Waarom niet
per schip Spreker berekent, dat dit van Duisburg
of Ruhr or t 30 a 40 cent per ton voordeel zou
hebben gegeven, een totaal voordeel van 5 a 6000,
gulden per jaar. Men had dus ook loco-mijn prijzen
kunnen vaststellen. Nu is het wel bekend, dat de steen-
