148 p 14 JULI 1915.
en er voor te waken, dat een minder gewenschte han
del wordt gedreven, evenals tegenwoordig met verschil
lende consenten voor uitvoer handel wordt gedreven.
Het is te verwachten, dat straks ook in den kolenhan
del zich dergelijke praktijken zullen voordoen, als niet
van overheidswege wordt ingegrepen.
Er is gezegd, dat de distributie- of kolencommissie
een vermomd kolensyndicaat is, omdat er alle steen
kolenhandelaren zitting in hebben. Daartegen is veel
achterdocht gewekt. Maar de Kolenreserve-maatschappij
heeft met de Kolencommissie niets gemeen. In de re
serve-maatschappij heeft maar één steenkolenhandelaar
zitting. Overigens zijn het allen mannen met klinkende
namen, waarin men gerust vertrouwen kan stellen.
De heer Stulemeijer heeft er nog op gewezen,
dat volgens de circulaire van de Kolenreserve-maat-
schappij het te storten bedrag van f 18.'per ton ge
heel veirloren zou zijn, wij'l dit bedrag moet worden ge
stort a fonds perdu. In een der laatste artikelen van de
statuten, waarop spreker zoo juist door den heer Van
H u 11 e n attent is gemaakt, staat echter, dat bij op
heffing der maatschappij het saldo aan de deelhebbers
zal worden teruggegeven. Spreker leest hieruit, dat,
wanneer er winst gemaakt wordt, deze ook aan de
aandeelhouders zal ten goede komen. Er moeten ech
ter contanten zijn, anders kan de maatschappij geen
kolen koopen. Als de kolen voor minder dan f 18.
te krijgen zijn, wordt het overschot gerestitueerd.
Gehoord het dagelijksch bestuur, dat ieder aanbod
zoo serieus mogelijk behandeld wordt, kan spreker, als
lid der gascommissie, die verklaring bevestigen. Alleen
in den laatsten tijd is aan sommige aanbiedingen, op
aanraden van den directeur, minder aandacht geschonken.
Er zijn thans Belgische kolen te krijgen voor f 14.
per ton. De vraag is echter, of ze niet te duur zijn.
