4°4
26 JULI 1920.
„de vrije keuze in het gedrang zou komen, werd niet van
„overwegend belang geacht, omdat ook in groote steden,
„waar wijkverdeeling niet te ontgaan is, dit stelsel bestaat en
„niet tot algemeene klachten aanleiding geeft.
„Wat de salariëering betreft, doet zich de vraag voor, of
„men aan de vroedvrouwen uitsluitend eene veranderlijke
„belooning wil toekennen (per verlossing) dan wel een vast
„honorarium en daarboven eene belooning per verlossing.
„In de reorganisatiecommissie bestond ten opzichte van
„het stelsel van bezoldiging geen eenstemmigheid.
„Eene gedeeltelijk vaste en gedeeltelijk veranderlijke be-
„looning zonder tevens .wijkverdeeling, meent de commissie
„echter ernstig te moeten ontraden. Eene dergelijke regeling
„zou, gezien het groote verschil in het aantal verlossingen,
„verricht door de be'de verloskundigen (in 1919 180 door
„mej. Korten broek en 26 door mej. Andrea) een
„zeer ongelijke belooning van dienstpraestatie tengevolge
„hebben en ook geen waarborg schenken, dat dit verschil
„tot engere proportie werd teruggebracht.
„Honoreering alleen per verlossing en zonder vaste bij
drage, welk denkbeeld de gezondheidscommissie aanbeveelt,
„lijkt ons minder gewenscht, wijl hiervan indirect eene ver-
hooging te vreezen is van het honorarium, dat door niet-
„armlastigen thans voor verloskundige hulp wordt betaald.
„Bovendien is de 'vrees gewettigd, dat in zoo'n geval het
„aantal personen, die zich voor het bekomen van kostelooze
„verloskundige hulp aanmelden, aanmerkelijk zou toenemen,
„hetgeen het pauperisme in de hand werkt.
„Naar onze meening verdient het de meeste aanbeveling,
„met verdeeling der gemeente in twee wijken, aan ieder der
„vroedvrouwen toe te kennen eene vaste jaarwedde en boven-
„dien eene veranderlijke belooning per verlossing. In de
„vaste wedde vinden de verloskundigen dan tevens eene
„remuneratie voor hare aanstelling als gemeente-vroedvrouw,
„waartegenover staan hare rechten en verplichtingen als
„ambtenaar, nader bij instructie te regelen, terwijl zij in de
