2i DECEMBER 1920.
787
„geenszins aangetast. Slechts werd op het billijkheidsgevoel
„een beroep gedaan en zochten sommige leden der verga
dering eene oplossing om in het onderwerpelijke geval den
„tijdelijken dienst niet zonder meer, doch met eene mate-
„rieele tegemoetkoming te doen eindigen.
„Het moge waar zijn, dat de heer Plasman zeer vele
„jaren aan de Ambachtsschool eenige lessen heeft gegeven.
„Doch zulks mag geen reden wezen voor dit geval bijzon
dere maatregelen te zijnen gunste te nemen. Immers hij
„was steeds ten volle op de hoogte van den aard zijner
„nevenbetrekking en kwalijk zoude hij gediend zijn geweest
„met een onderbreking van zijn lessen dezerzijds, indien
„zulks noodig ware geweest om geen onjuiste aanspraken
„bij den heer Plasman te doen ontstaan.
„Al zeer onjuist is het betoog van den heer Plasman
„in zijn adres, dat hij in zijn veeljarigen dienst „zijn be
trekking aan de Ambachtsschool tweemaal voor een ge-
makkelijker en winstgevender heeft kunnen verwisselen".
„Niemand heeft hem daarvan ooit tegen gehouden en zulks
„wordt ook niet door hem beweerd. Wel wijst de heer
„P lasman in de toelichting tot zijn adres er op, dat in
„den loop der jaren van eene vaste aanstelling sprake zoude
„zijn geweest, maar dat om financieele redenen, verband
„houdende met deelneming aan het pensioenfonds, zoodanige
„vaste aanstelling door hem toen was afgewezen.
„Wanneer men nu bedenkt, dat de heer Plasman slechts
„als een zijner nevenbetrekkingen bedoelde lessen aan de
„Ambachtsschool gaf, en wanneer men overweegt, dat hij
„zelf steeds het tijdelijke karakter van zijn positie heeft ge-
„kend en dit hem bij herhaling is duidelijk gemaakt, getuige
„de breed omschreven redenen, die in 1911 er toe hebben
„geleid deze en andere functies aan de school als tijdelijk
„te bestendigen, dan kan men toch bezwaarlijk volhouden,
„dat er thans eenige aanleiding is voor eene vergoeding in
„welken vorm ook.
„Van pensionneering in bedoelde bijbetrekking kan trou-
