24 AUGUSTUS 1923.
435
bereikten van den Alg. Bond van Politiepersoneel en waarin
zij recht vroegen voor hunne organisaties en verbetering
van hun positie, was het prae-advies uitgebracht door U,
Mijnheer de Voorzitter, als hoofd van de politie, altijd
in ongunstigen zin, vooral in de laatste jaren en werden zij
betiteld met de woorden door mij zoo even genoemd. Ik
kan mij daarom heel goed begrijpen, Mijnheer de Voor
zitter, dat nu de Alg. Bond van Politiepersoneel, de
A. P. B. en vooral de Katholieke Bond adresseert, U der
gelijke aardigheidjes achterwege hebt gelaten.
Mijnheer de Voorzitter, wat vragen de adressen
Allemaal hetzelfde, n.l. bestendiging van de 48-urige werk
week de één vraagt het een beetje zachter dan de ander,
maar ze beoogen allemaal hetzelfde. En is zulks ongegrond,
Mijnheer de Voorzitter? Weineen, indien er één cate
gorie van ambtenaren is, die de 48-urige werkweek toekomt,
dan is het in de eerste plaats den agenten van politie.
Indien ik de notulen naga van 14 Juli 1919, waarin de
Burgemeester als hoofd der politie de 48-urige werkweek
verdedigt, zegt U volgens die notulen het navolgende
,,De taak van den agent van politie stelt eischen, die
„zoodanigen verkorten diensttijd volkomen wettigen. Wil
„men over een goed en gezond corps beschikken, dat met
„onverflauwde oplettendheid zijn functie vervult, dat dagelijks
„met opgewektheid zijn arbeid hervat, dat bestand is tegen
„de somtijds zeer onaangename bejegening, waaraan het
„blootstaat en dat tegenover de onaangenaamheden van den
„Zondagsdienst, van den nachtdienst en van het uittrekken
„bij elke weersgesteldheid een tegenwicht vindt, dan make
„men dit corps door een behoorlijke dienstregeling opge
wassen tegen de moeilijkheden, welke de verantwoordelijke,
„niet steeds benijdenswaardige betrekking biedt.
„De eigenaardige moeilijkheden aan de taak verbonden,
„waarop hier terloops gewezen werd, maken haar niet wel
„vergelijkbaar met de functie van anderen, ambtenaren en
„werknemers. Niet alleen rechtvaardigheidszin, ook het wel-
