5 FEBRUARI 1925. 61
strijden, maar inderdaad meteen voor het algemeen belang. Spr.
t het
heeft niet de overtuiging, dat de heer Zijl mans door zijn
1 iets
betoog bekeerd zal wordenwanneer iemand zegt, dat hij
et U
nog op het standpunt staat, door Dr. Bossers 20 jaar
aken.
geleden ingenomen, dan maakt Spr. zich geen illusie, dat hij
1 zoo
hem in een half uur van meening kan doen veranderen.
wet-
Nu wil Spr. nog enkele opmerkingen maken over de door
;elen.
den heer Z ij 1 m a n s zoozeer aangeprezen samenwerking
e aan
met de omliggende gemeenten. Met die samenwerking is
:n en
echter het vraagstuk niet opgelost. Er doen zich hier zoo
:lkens
vele problemen op verschillend gebied voor, dat een oplos
voor
sing in die richting onmogelijk moet worden geacht. Ook
rgen?
de Regeering dacht er ten aanzien van tal van plaatsen,
is het
die werden uitgebreid, zoo over. Of zou men werkelijk
ïassé-
denken, dat, als wij met al die onderwerpen moesten komen
aagd,
bij de drie omliggende dorpsgemeenten, er dan een goede
ngsch
oplossing zou worden verkregen Spr. noemt in dit verband
gel er
enkele uitlatingen, welke zijn gedaan bij annexaties, waarbij
;n ton
resp. Amsterdam, Leiden en Doetinchem betrokken waren
ekend
en waaruit men kan zien, dat, wanneer het met die samen
Breda
werking niet is gelukt, daar waar de toestand veel eenvou
3racht
diger was, het hier nog oneindig veel moeilijker zal zijn,
echter
omdat wij hier met drie gemeenten te doen hebben. Zulks
d een
heeft trouwens de distributie-kwestie bewezen. Alles ging
:1 van
aanvankelijk goed, maar toen de zaak afgeloopen was en
ilangs
de rekening werd gepresenteerd, kwam men met allerlei
enten.
bedenkingen, zoodat wij nog steeds duizenden guldens te
/eran-
goed hebben. Spr. zou dit voorbeeld nog met talrijke andere
crum-
kunnen aanvullenook uitlatingen in vergaderingen ter zake
el die
van bestrijding van dit voorstel waren op het gebied van
30.000
samenwerking weinig hoopgevend doch hierop in te gaan
ideren
zou op het oogenblik te ver voeren. En nu Brussel. De
;n. dat
tactiek der buitengemeenten is tot voor kort altijd geweest:
et ver
geen duim en geen voet. Ten slotte heeft men op andere
giet uit
middelen gezonnen om er uit te komen, al was het maar
Breda
uitstel te verkrijgen; zoodoende heeft men het oog gericht
