304
27 FEBRUARI 1931.
overuren der politie gemiddeld gebruikt zijn over 1930. U
zegt„Aangezien de politie niet per uur wordt betaald is
het zoowel formeel als materieel onjuist, van niet uitbetaald
wordende overuren te gewagen." Het schijnt, Mijnheer de
Voorzitter, dat U de verordening, regelende de salarieering
der agenten niet geraadpleegd hebt, want daarin staat toch
duidelijk een „regeling voor uitbetaling der overuren." Nu
heb ik uit Uw antwoord gezien, dat het aantal overuren
varieerde van 13 tot 22; de meeste bleven onder de 20 in
het geheele jaar. Ik moet U eerlijk zeggen, het is niet veel.
Toch zou ik graag willen zien, dat die overuren, bij bijzondere
gelegenheden gemaakt, werden teruggegeven, niet in geld,
maar op een andere manier, b.v. door den betrokken agent
's morgens een uur later in dienst te laten komen. De
dienst zal er niet door lijden, want anders zou dat ook
gebeuren, indien er een cursus gegeven wordt. Ook,
Mijnheer de Voorzitter, is het gewenscht, dat het maken
van overuren in gelijke mate drukt op elk corpslid. Deze
regeling is toch van toepassing op het heele corps, want,
indien zij maar voor een gedeelte van het corps van toe
passing is, dan ontstaat er bij de menschen een gevoel van
onbillijk behandeld te worden en dit kan toch de bedoeling
niet wezen.
Met het antwoord, dat gegeven wordt op blz. 4 onderaan,
kan ik mij niet vereenigen. U zegt: „Zelfstudie is blijkens
de ervaring niet voldoende. Derhalve verdient het nader
overweging het daartoe aangewezen personeel, zooals zulks
in meerdere gemeenten geschiedt, tot cursusbezoek in
vrijen tijd te verplichten." Dat er misschien gemeenten zijn,
waar zulks geschiedt, is mogelijk, maar dan zijn het er toch
zeer weinigin bijna alle gemeenten is geen verplichting
opgelegd. Het is mij, en toch zeker ook U, bekend, dat
hier verschillende agenten zijn, die door zelfstudie veel
bereikt hebben. De cursus, en vooral indien hij verplicht
zou worden gesteld, kan onze bevrediging niet wegdragen,
het is een cursus zonder eindeagenten die pas aangesteld