632
17 NOVEMBER 1932.
van Burgemeester en Wethouders lijkt hem dan ook beter,
maar hij dringt er bij hen op aan, niet te schriel te zijn met
het verstrekken van cokes.
De heer HAALMAN wijst op het feit, dat, wanneer er
bij vorige gelegenheden in den Raad werd aangedrongen op
verbetering van den werkloozensteun, Burgemeester en Wet
houders zich steeds beriepen op ministerieele circulaires om
aan te toonen, dat het niet anders kon dan zij het voor
stelden. Nu ziet men echter het tegendeel; de ministerieele
circulaire van 13 October j.l. wordt door hen niet met beide
handen aangegrepen om eenige verbetering in het lot der
werkloozen te brengen. In weerwil van het feit, dat de be
trokken Wethouder hier altijd beweerd heeft: „Ik wil wel,
maar het mag niet", blijkt thans, dat Burgemeester en Wet
houders niet datgene willen geven, waartoe de Minister
bereid is mede te werken, terwijl men in andere gemeenten
deze gelegenheid direct heeft aangegrepen om de werk
loozen wat meer te kunnen uitkeeren.
Spr. wil, na hetgeen daarover reeds door anderen gezegd
is, het nu niet hebben over het in dit geval al of niet ge
schikt-zijn van cokes als brandstof al zou daarover nog
heel wat te zeggen zijn maar wèl wil hij nog met een
enkel woord spreken over de financieele waarde van de
volgens het voorstel van Burgemeester en Wethouders te
verstrekken hoeveelheid cokes. Die waarde bedraagt op het
oogenblik 50 cent per mud, dodh de ondervinding heeft
geleerd, dat de cokes later in het seizoen voor 30 cent
per H.L. wordt opgeruimd. Nu kan Spr. begrijpen, dat de
Directeur van de Gasfabriek blij is zijn cokes op die manier
kwijt te raken, maar vraagt Spr. mogen de belangen
van de werkloozen daaraan worden opgeofferd? Neen
immers.
Met betrekking tot het door den heer C r u 1 geopperde
bezwaar tegen het toekennen van een brandstoffentoeslag
van een gulden per week, namelijk, dat die gulden door
velen niet voor brandstof zal worden aangewend, zegt Spr.,
