390
14 DECEMBER 1949
zoverre gunstig willen noemen, dat de onderlinge verhoudingen
zowel tussen de verschillende fracties als van de leden individueel
goed is te noemen. Dit is op zichzelf verblijdend omdat het de be
lofte inhoudt, dat de debatten, die wij gaan voeren, in het teken
zullen staan van waardering voor elkanders standpunt. Het beste
is in tweede instantie terug te komen op de opmerkingen, die ge
maakt zijn door de heer Meijs als voorzitter der K.V.P.-fractie.
De raadsverkiezingen, die dit jaar plaats vonden, geven weinig
aanleiding tot het houden van nabeschouwingen. Mijn bij de be
groting voor 1949 uitgesproken hoop en verwachting, dat de ver
kiezingscampagne op een behoorlijk peil zou worden gevoerd,
meen ik, dat in vervulling is gegaan. Behoudens kleine uitzonde
ringen zijn hierbij geen wanklanken gehoord. Ik wil niet verhelen,
dat de uitslag niet heeft beantwoord aan de verwachting, die ik
daarvan voor de Partij van de Arbeid heb gekoesterd. Het verlies
van twee zetels is inderdaad niet prettig, maar waar de omstan
digheden in de landspolitiek ertoe hebben geleid dat van ons volk
grote offers moesten worden gevraagd, waarvoor men geneigd is
de verantwoordelijkheid op rekening van de Partij van de Arbeid
te schuiven en men zich nog maar steeds niet voldoende wil realise
ren in welke beroerde toestand ons land verkeerde bij het einde
van de wereldoorlog, daar liggen de oorzaken zo voor het grijpen,
dat de uitslag geen verwondering behoefde te wekken. Uit het
feit, dat ons stemmenpercentage nog iets hoger lag dan bij de
daaraanvoorafgaande kamerverkiezing, meen ik te mogen conclu
deren, dat althans onze raadsfractie niet ongunstig beoordeeld is.
Ik stel er prijs op om te verklaren, dat ik waardeer dat de
K.V.P.-fractie, ondanks haar zetelwinst en ons zetelverlies, niet
geaarzeld heeft om voor onze fractie wederom een wethouderszetel
ter beschikking te stellen en als geheel op onze candidaat daarvoor
gestemd heeft.
Wat de samenstelling der fracties betreft, deze vertoont belang
rijke verschillen met de vorige raad, niet in het minst in de K.V.P.
en vooral deze begrotingsdebatten zullen ertoe kunnen bijdragen
om te kunnen beoordelen of deze mutaties winst, dan wel verlies
betekenen.
Dat de communistische partij haar zetel heeft moeten prijsgeven
stemt tot voldoening, omdat, hoezeer wij in ons democratisch
staatsbestel er prijs op stellen dat elke bevolkingsgroep daaraan
deel kan hebben, deze partij dagelijks demonstreert dat zij een uit
sluitend deconstructieve politiek voert.
Het feit, dat de C.P.N. zetel thans wordt ingenomen door een
afgevaardigde van de V.V.D. is ook alweer geheel in de lijn van de
politieke constellatie voor het gehele land. Het zou mij te ver
voeren hierop in den brede in te gaan, maar wel wil ik er toch met
een enkel woord op wijzen dat ik, waar de scheidingslijn in de
politiek naar mijn overtuiging niet ligt op de grens van de ver
schillende levensbeschouwingen, hoe belangrijk deze op zichzelf
mogen zijn, het bestaansrecht van deze partij ten volle erken, doch
wel bezwaar heb tegen het feit, dat, waar zij in wezen de kapita
listische maatschappijvorm voorstaat, in haar propaganda daar
niet voor uitkomt. Haar leuzen van: „Het roer moet om", en „Hebt
Gij er ook genoeg van" zijn, gelukkig maar, holle leuzen gebleken,
waarover in de partij zelve de moeilijkheden reeds zo groot zijn,
dat wij deze voorlopig slechts als belangstellend toeschouwer aan
zien. Het besef van verantwoordelijkheid, dat haar fractie dezer
dagen in de Tweede Kamer heeft getoond, komt in elk geval in
