202
12 FEBRUARI 1958
Wethouder STUBENROUCH zegt, dat de eerlijkheid hem gebiedt de
heer Rattink gelijk te geven. In de opzet van het sportterrein van de
Dr. Schaepmanlaan zijn enige wijzigingen aangebracht, omdat het bleek
dat aanloopbanen noodzakelijk waren. Het is voor de eerste maal in
Breda dat atletiekbanen werden aangelegd, zodat men dan gemakkelijk
voor verrassingen kan komen te staan.
In feite heeft de heer Rattink gelijk. Gaarne wil hij toezeggen dat
in het vervolg voor de uitvoering van een werk een krediet aan de raad
zal worden gevraagd.
In de memorie van toelichting is inderdaad een rekenfout geslopen.
Het moet zijn 27.000 m3.
De heer RATTINK is verheugd dat de wethouder eenzelfde stand
punt huldigt als spreker. Wel zou het aangenamer zijn geweest, indien
de wethouder zich dit eerder bewust was geworden. Het is best mogelijk
dat men bij de uitvoering van een object voor verrassingen komt te staan,
doch spreker verzoekt aan de raad te laten, wat des raads is.
De heer TOXOPEUS is van mening dat hier sprake is van een minder
juiste bewaking van het krediet. In de praktijk is dit een zaak van de
dienst en niet van burgemeester en wethouders. Spreker vraagt er de
gemeentelijke dienst op te wijzen dat men zich toelegt op een behoorlijke
kredietbewaking, waardoor deze gevallen niet meer kunnen voorkomen.
Spreker heeft geen bezwaar tegen het verlenen van dit krediet.
Hierna wordt overeenkomstig het voorstel besloten.
18. Verhuur zweminrichting „Het Ei", c.a.
De heer RATTINK wenst in verband met dit voorstel te spreken over
twee gedeelten van het raadsvoorstel, nl. de huurprijs van 1800,-
per jaar en het feit dat de gemeente geen zeggenschap heeft in de tariefs
vaststelling.
Spreker heeft een handicap, omdat hij de accountantsrapporten over de
jaren 1948 t/m 1956 niet heeft kunnen inzien, doch uit het voorstel blijkt
dat de gemeente in de jaren 1951 t/'m 1956 gemiddeld 16.180,per
jaar aan kapitaalslasten en onderhoudskosten aan het bad heeft moeten
uitgeven. Per jaar wordt 1800,ontvangen van de exploitant. In de
10 jaar dat de badinrichting wordt verhuurd, wordt dus minstens een-
honderdvijftigduizend gulden toegegeven. Het komt spreker daarom
wenselijk voor dat de gemeente een vinger in de pap houdt met betrek
king tot de tariefsvaststelling.
De huurprijs dateert reeds uit het jaar 1941. Alle huren zijn sindsdien
opgelopen. Daarom zijn de gedachten van spreker uitgegaan om de huui-
vast te stellen op een bepaald percentage van de op de exploitatie druk
kende last in vergelijking met 1941. Het is spreker bekend, dat het een
seizoenbedrijf betreft, dat afhankelijk is van de weersomstandigheden.
Vaststelling van de huur in een bepaald percentage van de inkomsten
zou wellicht nog beter zijn.
Spreker heeft getracht in de jaarverslagen na te gaan wat de opbrengst
voor de exploitant zou kunnen zijn, doch hij heeft uitsluitend het aantal
bezoekers kunnen ontdekken. Hij heeft echter toch de indruk gekregen,
dat de exploitant een redelijke winst behaalt.
Spreker vraagt zich af of burgemeester en wethouders zijn uitgegaan
van de cijfers over 1948 t/m 1956. In verband met de tariefsverhoging
in 1955 had daarop een correctie moeten worden toegepast. Zonder
correctie is men tot een minder juiste conclusie gekomen.
In het voorstel wordt gesteld dat de toenemende concurrentie van
