344
26 OKTOBER 1959
Opgemerkt werd toen, dat we voorzichtig moesten zijn met het ver
plichten van mensen met smalle beurzen tot het in gebruik nemen van
dure apparaten, welke voor velen onbetaalbaar zouden blijken te zijn
en tot onnodig verbruik zouden uitnodigen.
Intussen zijn de getroffen voorzieningen nog uitgebreid en men moet van
mij aannemen, dat ik gaarne de arbeiders evenals andere groeperingen
gun, dat ze een huis bewonen dat hun het nodige comfort biedt, doch
de huren moeten betaalbaar zijn.
Reeds zijn diverse jonggehuwden in huizen getrokken waarvan de
huren ver boven hun draagkracht liggen, wat deze mensen dringt naar
bezuinigingen op allerlei andere noodzakelijke dingen, zodat geld voor ver
zet of cultuur ten enenmale ontbreekt en velen zelfs dwingt tot verhuizing,
zo mogelijk, naar huizen met lagere huren, wat op zich weer dure
verhuiskosten met zich brengt.
Nu weet ik wel, dat deze feiten meestal te wijten zijn aan de particu
liere woningbouw, speciaal door verzekeringsmaatschappijen, welke boven
dien deze mensen meestal nog verlokt hebben tot het sluiten van hoge
levensverzekeringen.
Men mag echter niet vergeten, dat deze onmogelijke toestanden niet
waren ontstaan als de gemeente voor meer goedkope huizen had kunnen
zorgen, waartoe toch wel mogelijkheden bestaan en ik vraag me af
of burgemeester en wethouders deze mogelijkheden wel voldoende hebben
uitgebuit.
Volgens de directeur van openbare werken te Maastricht, de heer
v. d. Venne, zijn de stichtingskosten van volkswoningen zodanig te
verlagen, dat de huren met 10 a 12% verlaagd zouden kunnen worden.
De heer v. d. Venne noemde drie middelen die daartoe kunnen bijdragen:
le) dient men te zorgen voor een zodanige stedebouwkundige planning,
dat eerst de minder waardevolle gronden aan de bcurt komen en eerst
later de waardevolle cultuurgronden;
2e) dient men renteverlies te voorkomen door coördinatie tussen
het stijdstip van aankoop of onteigening en het tijdstip van het bouwrijp
maken;
3e) tenslotte moet men gewassenschade vermijden door de gronden
in september in gebruik te nemen, dus op zodanig tijdstip dat geen te
velde staande gewassen moeten worden vergoed.
Door de realisatie van een efficiënte stedebouwkundige structuur acht
de heer v. d. Venne het mogelijk tussen 500 en 1000 gulden per woninq
te besparen.
Het contract voor de bouw van de 1250 Pronto-woningen, waardoor een
groter risico zou zijn gelopen, heeft de gemeente kansen op lagere
stichtingskosten ontnomen. Een contract dat in 1956 voordelig leek, was
dit in i 958 en 1959 niet meer.
Een aannemer met zulke langlopende contracten met 4 grote gemeenten
voelt zich zo veilig als een rijksambtenaar, met dien verstande, dat zijn
arbeid eniqermate beter betaald wordt.
Gezien het risico voor de gemeente zou ik uw college en de raad met
klem willen verzoeken zo langlopende contracten in de woningbouw
te vermijden.
Tot slot van dit onderwerp zou ik uw college willen verzoeken al
het mogelijke te doen om vooreerst te komen tot de bouw van woningen
voor mensen met de smalle beurs, daar in deze sector nog steeds het
grootste tekort bestaat.
Daarbij mag de verhouding 1 2 hoogbouw tot laagbouw niet verder
verstoord worden dan zij al is.
Onderhoud.
We hebben begrip voor de verhoging van de posten opgevoerd voor
het onderhoud van wegen, bruggen, havens, riolen enz. en vertrouwen,
