546
16 DECEMBER 1959
Als de toekomst voor ons allen dan nog met een sluier bedekt is en
wij dus niet weten wat die toekomst ons brengen zal, dan hoop ik, dat
U in deze adventstijd de volgende woorden tot de Uwe wilt maken.
Wat de toekomst brengen moge,
Mij geleidt des Heren hand.
Moedig sla ik dus de ogen,
Naar het onbekende land.
Leer mij volgen zonder vragen,
Vader, wat Gij doet is goed.
Leer mij slechts het heden dagen,
Met een rustig kalme moed.
Laat mij niet mijn lot beslissen,
Zo ik mocht, ik durfde niet.
Ach, hoe zou ik mij vergissen,
Als Gij mij de keuze liet.
Wil mij als een kind behand'len,
dat alleen de weg niet vindt,
Neem mijn hand in Uwe handen,
en geleidt mij als een kind.
Indien U zó Uw ambt als burgemeester van Breda wilt aanvaarden,
voeg er dan nog gerust aan toe:
Waar de weg mij brengen moge,
Aan des Vaders trouwe hand.
Loop ik met gesloten ogen,
Naar het onbekende land.
De heer mr. dr. GEULJANS zegt het volgende:
Mijnheer de waarnemend-burgemeester.
Dames en heren leden van de gemeenteraad,
Heren wethouders
en Gij allen, die deze buitengewone raadsvergadering
met Uw aanwezigheid opluistert,
Bij de aanvaarding van het ambt, dat de hoge landsoverheid mij in
Uw midden meende te kunnen toevertrouwen en dat ik met Uw hulp
tot heii van Breda hoop te dragen en te vervullen, zullen mijn eerste
woorden, woorden van dankbaarheid zijn.
Ik betuig mijn eerbiedige dank aan Hare Majesteit de Koningin voor
mijn benoeming tot burgemeester dezer stad, alsmede aan de heer
minister van binnenlandse zaken, de overige leden van het kabinet en
de heer commissaris der koningin in dit gewest, die mij voor dit belangrijk
ambt hebben willen voordragen.
U, hooggeachte heer Meijs, die „sede vacante" het burgemeestersambt
met zoveel toewijding hebt waargenomen, betuig ik daarvoor mijn wel
gemeende erkentelijkheid.
De hartelijke woorden van welkom en gelukwens, waarmede U mij
terstond hebt bejegend, hebben mij zeer aangenaam getroffen om hun
vertrouwen-gevende en bemoedigende strekking. De hoffelijkheid, waar
mede U in Uw toespraak ook mijn echtgenote en kinderen hebt willen
betrekken, wordt eveneens door haar en mij hogelijk gewaardeerd.
En dan gaan mijn gedachten en gevoelens als vanzelfsprekend uit naar
de persoon en de arbeid van mijn hooggeachte ambtsvoorganger dr.
Kortmann. Ik prijs mij gelukkig in hem een ambtsvoorganger en een com
missaris der koningin te weten, die de brede boeiende structuur, de
specifieke belangen, problemen en noden van deze stad en deze streek
