72
17 JANUARI 1962
DE WONINGBOUW
Triest is de ervaring van die 200 woningwetwoningen, zijnde het con
tingent 1961 ons toegewezen bij besluit van gedeputeerde staten van
Noord-Brabant.
Maar ons respect gaat uit naar al hetgeen toch nog is gerealiseerd en
de plannen die nog in portefeuille zijn. Dat de minister van volkshuis
vesting en bouwnijverheid mededeelde dat het rijk voor elk ontruimd
en afgebroken krot aan de gemeente een premie van 600,— zal ver
lenen, van welke premies een fonds gevormd dient te worden, uit welk
fonds bijdragen aan de bewoners van de te ontruimen krotten toegekend
moeten worden, als overbrugging, gedurende een aantal jaren, van het
verschil in de huurprijzen, als tegemoetkoming in de verhuiskosten en als
uitkeringen aan hen die door opschuiving woonruimte voor deze krot
bewoners vrij maken, voelt onze fractie als een volslagen ontoereikende
poging aan dit bekende euvel daadwerkelijk iets te doen. Wij zien deze
600,— wel als beter iets dan niets, maar een handleiding toveren voor
uw college wordt er niet bij gegeven.
Tot slot over dit hoofdstuk nog één vraag. Er bestaat een Vrouwen-
Advies-Commissie. Ik weet dat er veel adviezen zijn welke prima
bruikbaar zijn voor de woningbouwer. Is het teveel gevraagd om een
delegatie van 2, 3 of 4 (niet de voltallige commissie) werkelijk te horen
vóór er een aanvang met de bouw wordt gemaakt? Wanneer na de bouw
bepaalde, goede, door hen voorgestelde verbeteringen zouden moeten
worden aangebracht is dit veel kostbaarder.
BEJAARDENZORG
De bejaardennota heeft ons, naast een duidelijk inzicht in de materie,
vertrouwen geschonken, voornamelijk wat betreft de instelling van uw
college, omtrent de verzorging van hen, die, op leeftijd gekomen, ondanks
de A.O.W., niet voldoende draagkrachtig zijn om zelfstandig het wonen
in een bejaardentehuis te financieren.
Onze fractie ziet nog steeds, naast deze tehuizen (waarbij ik aanteken
dat het besluit om het bejaardentehuis Ruitersbos van 180 op 243 bedden
te brengen wéér een stap in de goede richting was, alhoewel er „helaas"
maar 13 kamers voor 2 personen in komen), onze fractie ziet nog steeds
naast deze tehuizen als ideaal voor man en vrouw, dan wel voor man
óf vrouw de kleine woning in de diverse woonwijken. Typisch voor het
gevoel van zelfstandigheid èn voor het gevoel van zich thuis-weten bij
en tussen hun eigen kennissen en familie.
HET NIJVERHEIDSONDERWIJS
Allereerst wil ik met onze fractie de oprichting èn bloei van het r.k.
Nijverheidsonderwijs naast het openbare toejuichen en onderschrijven
dat beiden recht van bestaan hebben. De perfecte samenwerking, door
ons gehoopt en voorzien, is volledig gebleken. Helaas kan ik, na mijn
algemene beschouwingen van 1959, nog steeds niet vinden dat er voor
de Gemeentelijke Technische School met kracht is gewerkt aan een
verbetering. Ik tast hierbij beslist niet aan de kwaliteit van het onderwijs
en de outillage, waaronder ik versta de machines en gereedschappen, niet
alleen om niet in conflict te komen met de heer Cosijn, doch omdat ik
hierover niets dan woorden van lof kan laten horen, mijnheer de voor
zitter. Maar... waarom kocht de gemeente indertijd de woningen aan de
Marksingel? Waarom moeten deze leerlingen voor het verkrijgen van
hun lichamelijke ontwikkeling zich nog steeds kris en kras door de stad
verplaatsen? Waar blijft hun sportaccommodatie?
