480
16 DECEMBER 1965.
Een andere zaak in het kader van de volksgezondheid is de fluoridering.
Spreker had gedacht» dat deze dit jaar minder in de actualiteit zou staan,
maar het blijkt dat men zich kan vergissen. Bij "vis hoort water" en men
behoeft zich er niet over te verwonderen, dat de heer Vis het waterpro
bleem naar voren brengt. Daarbij hebben zich aangesloten de heren Kroon
en Quadekker, ieder op hun eigen wijze, ieder ook in eigen strekkingvan
het betoog.
Zo is de strekking, die achter het betoog van de heer Kroon schuil gaat
een geheel andere dan die van de heer Quadekker en van die van de heer
Vis.
Burgemeester en wethouders zouden zich zelf tegenspreken als zij zou
den zwichten voor de aandrang om een nota op korte termijn. Dat lijkt
overigens gemakkelijk te doen, dat is niet zo'n probleem. Het probleem
zit in de materie. Maar er is een reëel nieuw aspect aan deze zaak, waar
mede rekening moet worden gehouden. Het is geen technisch probleem,
maar een beleidsprobleem van organisatorische aard. In de huidige staat
van onderhandelingen over de waterproduktie kan men bezwaarlijk op de
zaken vooruit gaan lopen.
Het is dan ook een reële motivering om te zeggen: "wij urgeren" deze
zaak niet. Hiermede wordt dus bedoeld, dat niet wordt aangedrongen op
afwerking van deze zaak op dit moment. Eerst zal de aangelegenheid van
de gezamenlijke produktiemaatschappij geregeld moeten zijn. In de pau
ze van deze vergadering werd spreker door de heer Broeders nog een ander
argument in handen gespeeld, namelijk een publicatie inzake de ontdek
king van een nieuw fluorideringsprobleem, door een zekere dokter Doran
Zimmer in Amerika, namelijk ter zake van de kunstmethodieken. Mis
schien biedt dit uitstel toch nog wel perspectief voor de toekomst.
Spreker gaat thans over naar het probleem huisvesting. Dit is door al
le sprekers behandeld» door de een wat beperkter dan door de ander en met
name de heer Broeders is er uitgebreid op ingegaan. Spreker zou nog eens
het onderscheid willen benaderen tussen de kwantitatieve en kwalitatieve
woningnood. Men moet dit wel goed uit elkaar houden, want wanneer er
bepaalde verwachtingen zijn ten aanzien van het verdwijnen van het ver
schijnsel van de woningnood, dan blijven deze verwachtingen zeer nadruk
kelijk beperkt tot het verschijnsel van de kwantitatieve woningnood. Dat
is een tamelijk cijfermatig gegeven, waarin maatschappelijke facetten
nagenoeg geen rol spelen. Het is een kwestie van bouwen van huizen, slo
pen van huizen, aantal gezinnen en aanwas daarvan in de loop van de ja
ren en met deze gegevens kan men dan een prognose berekenen. Op grond
van die gegevens zijn er dus gegronde goede verwachtingen. Het probleem
is daarmede echter niet uit en dat blijkt ook wel uit hetgeen de heer Broe
ders daaromtrent heeft gezegd, want hij heeft duidelijk gewezen op een
aantal specifieke facetten, die in dit probleem ook nu reeds schuil gaan.
En daarmede is spreker het van harte eens. Er zijn namelijk een aantal ge
vallen - op het totaal mogelijk niet zo bijzonder groot - waarvoor het een
onevenredige grote inspanning vraagt om daarin iets te bereiken. Het is
juist die groep, die de heer Broeders heeft aangewezen en waarvan gezegd
moet worden, dat daar zeer veel factoren in mede spelen» Het is niet al
leen een kwestie van een bepaald percentage van het inkomen, dat aan
