62
12 FEBRUARI 1970
waarmede voor een grote groep mensen de sacramentele waarden
worden bevuild, vertolk ik de gevoelens van welhaast de gehele frac
tie van de K. V. P. als ik stel dat wij ons achter het besluit van het
college scharen. Dat nagenoeg de voltallige fractie dit doet, gebeurt
in de volle overtuiging dat ook naar in 1970 geldende begrippen en
normen een dergelijke vertoning ontoelaatbaar is. De fractie wil van
het college wèl vernemen waarom het op een eerder genomen besluit
is teruggekomen en zodoende de motivering voor een eerder besluit
-- indien in de krant juist weergegeven -- heeft gemeend te moeten
prijsgeven. Daarenboven is in het fractieberaad andermaal gebleken
dat de gang van zaken in het beleid van culturele aangelegenheden,
en derhalve ook van het schouwburgbeleid, verbetering behoeft. De
fractie acht het een goede zaak dat in deze raadsvergadering het re
glement van de culturele raad aan de orde komt, en is van mening
dat een goede functionering ten snelste gerealiseerd moet worden.
Naar aanleiding van door mij ingediende schriftelijke vragen wil
ik aan mijn betoog nog enkele woorden toevoegen, waarvoor ik per
soonlijk de verantwoording draag, aangezien de opinie van de fractie
hierover door mij niet is gehoord. Ik acht het onder meer onjuist dat
in een Stadsschouwburg, die uitsluitend met gelden van de gemeenschap
zijn taak kan vervullen, een toneelstuk dat grievend is voor een aan
merkelijk deel van deze gemeenschap, op initiatief of instigatie van
één persoon, met name de directeur van de Stadsschouwburg, wordt
opgevoerd. Deze éénmansbeslissing acht ik zeker strijdig met de
democratische beginselen en met de wensen van inspraak en medezeggen
schap. Het is zonder meer duidelijk dat een schouwburgdirecteur de nodige
ruimte moet worden gelaten om klassieke, hedendaagse en futuristische
kunstuitingen, ook in realistische vorm te kunnen brengen. Hij zal er
zich echter van bewust dienen te zijn dat de te brengen stukken de
toets van redelijke kritiek moeten kunnen doorstaan. Èn de inhoud èn
de presentatie van deze voorstellingen mogen nimmer in ernstige mate
beledigend zijn voor de gehele gemeenschap of een gedeelte daarvan.
De schouwburgdirecteur heeft als directeur en gemeenteambtenaar een
gedelegeerde bevoegdheid. Hij wist, toenhij op 11 december de voor
stelling van D. A.T. had bijgewoond, dat de gemoederen in beweging
zouden worden gebracht. Hij wist, althans hij heeft kunnen beseffen,
dat de voorstelling shockerend zou zijn. In deze mening acht ik mij
gestaafd door de perspublikaties, die dit van tevoren aankondigden.
Als directeur van een schouwburg, met afgeleide verantwoordelijk
heden, wist hij, althans behoorde hij te weten, dat de consequenties
voor zijn daden voor een aanzienlijk deel op de verantwoordelijkheid
van de wethouder, ja van het gehele college, zou komen te rusten.
Deze directeur overziet kennelijk niet de draagwijdte van zijn beslis
singen. Hij kent -- en het is niet de eerste maal dat dit blijkt -- niet
de afbakening van zijn rechten en plichten. Ik acht het daarom nood
zakelijk, en wil het college daarom nadrukkelijk verzoeken, dat deze
ambtenaar een nauwkeurige taakomschrijving ontvangt, waardoor de
Bredase burgerij behced wordt voor de buitensporige escapades van deze
functionaris.
