1215
21 NOVEMBER 1972
van een prijsvraag ten behoeve van
een buurthuis in Princenhage,
Hun diensten zijn tegen en dus wordt
het idee afgevoerd,
de wethouders Van Dun en Mans: Zij bespreken restauratie van panden
aan de Veemarktstiaat met monumenten
zorg en raadsafdeling; zij zijn dus vóór
het behoud van die panden.
Hoofden van dienst koesteren andere
plannen - huizen tegen de grond.
Het voeren van een financieel en
sociaal beleid onttrekt zich veelal
practisch aan eenvoudige waarne
ming, In het collectief van het col
lege neemt de portefeuille van fi
nanciën een sleutelpositie in.
Nergens treffen wij enige inbreng
ten aanzien van een beleidsvisie
aan.
Elk. op het juiste moment genomen
initiatief voor werkgelegenheidson-
derzoek, waarom wij al zo vroeg
verzochten, ontbreekt.
Een en ander heeft meer weg van
twee administrateurs, die het col
lege laten voorthobbelen,
wethouder Van Graafeiland: Een op onjuiste gronden gebaseerd
zielig voorstel voor een koopavond;
een ellendig voortslepen van een
Turfschipbeleid; een nog steeds niet
op rechtvaardige wijze opgelost wijk-
verwarmings probleem.
Collectief is het college verantwoordelijk voor:
1, Raadhuis affaire Princenhage
2, Afstoten Wolfslaar
3, Verkoop Bouvigne
4, Het zinkend Turfschip
5, Een falend binnenstadsbeleid
In deze opsomming ontbreekt - de hemel zij geprezen - annexatie,
omdat de raad met de grootst mogelijke meerderheid tegenstemde en
de randgemeenten op die manier dit bestuursfenomeen bespaard bleef.'
De vraag rijst: gitten wij in een chaos die tot vernieuwing leidt?
De met veel tam-tam aangekondigde inspraakinitiarieven gaan, omdat
er geen beleid is, op voorhand ten onder. Inspraak is op zichzelf zó
moeilijk, maar indien men nergens inspraak in kan hebben is het woord
inspraak een loze kreet.
Uit het voorgaande moet wel duidelijk zijn geworden dat wij geen ver-
de wethouders Broeders en
De Raaff:
