21 FEBRUARI 1972
kader kunnen worden uitgevoerd. Als ik dit verkeerd heb hoor ik het
wel van het college of van mijn collega-raadsleden. Het gevoel van
onbehagen bij de wijkbewoners lijkt mij, nu ik alles gehoord heb, vol
komen begrijpelijk. Het verbaast mij nog wel dat men ons donderdag
avond niet heeft kunnen vertellen, ook al zou dit in minder gedetail
leerde vorm dan nu zijn geweest, hoe dicht men al stond bij de oplos
sing, die men ons vanavond heeft voorgeschoteld. Donderdagavond kre
gen wij de indruk dat het college min of meer in paniek raakte. Mis
schien is dat iets te sterk uitgedrukt, maar laten wij het zo maar eens
even stellen. Wij hadden het idee dat het college zeer zwaar geschut in
het veld moest brengen om de motie, die nu volgens de voorstelling van
de wethouder mosterd na de maaltijd zou zijn, uitgesteld te krijgen.
Men ging nl. heel anders antwoorden dan vanavond gebeurd is. Ik maak
mij sterk dat het debat afgelopen donderdagavond een geheel ander ver
loop zou hebben gehad, indien men toen gezegd zou hebben dat de zaak
binnen week rond zou zijn. Dat verbaast mij toch wel bijzonder en
ik kan ook heel goed aanvoelen dat de heer Cru.1 zich hierover verbaast.
Misschien kan de wethouder hierover nog iets zeggen, want dat is mij
toch nog helemaal niet duidelijk. Ik ben het ook helemaal eens met
de vraag van mevrouw Van Nes over wat er moet gebeuren indien die
toestemming niet binnen 14 dagen ontvangen is. Wij hebben hier te
maken met een mededeling. In het begin heb ik al gezegd dat wij er
waarschijnlijk wel vanuit mogen gaan dat die toestemming wel zal
worden verleend, maar helemaal zeker kan men daarvan nooit zijn
en wat is dan het plan van het college? Verder wordt er steeds gespro
ken over een aannemingssom, die te hoog is en die verlaagd moet wor
den. Kennelijk wordt er dan een en ander ten aanzien van de voorzie
ningen geschrapt. Betekent dat nu een verlaging van het woonniveau?
In welk vlak wordt geschrapt? Hoe komt het dat men eerst met een te
hoge aannemingssom begint? Nog afgezien van de vele procedurekwes
ties, die hiervan weer het gevolg zijn, zou men zich kunnen afvragen
welke eisen men eerst gesteld heeft, die men dan later weer moet la
ten vallen om toestemming tot renovatie te krijgen.
De heer SANDBERG: Alle partijen in deze raad hebben in het ver
leden het oplossen van de woningellende als prioriteit nr. 1 aangemerkt
en doen dat blijkens de beschouwingen tijdens de jongste begrotingsbe
handeling nog steeds. Ervan uitgaande dat het college een afspiegeling
van deze raad is mogen wij ook van het college verwachten dat het het
oplossen van de woningellende als prioriteit nr. 1 ziet. De wellicht emo
tionele sfeer van het elkaar verwijten toeroepen is duidelijk het gevolg
van het grenzeloze gevoel van onmacht bij het aanschouwen van deze
ellende. Je hebt dan het gevoel dat je zo weinig concreets kan doen.
Uit de discussies, ontvangen brieven, ellenlange procedure en vragen
die hierover zelfs in de Kamer zijn gesteld komt één zaak heel duide
lijk naar voren, nl. dat het overheidsapparaat niet functioneert zoals
het zou moeten functioneren. Wij kunnen als bestuursorgaan van deze
stad, gemeenteraad inclusief college, de schuldvraag wel aan de voeten
van de rijksoverheid leggen, wellicht volkomen terecht, maar daarme
de schiet de Bredase burger die in een onleefbare woonsituatie verkeert
bitter weinig op. Gisteren was het vijf maanden geleden dat wij het
voorstel tot renovatie in het Westeinde aangenomen en het krediet daar
voor goedgekeurd hebben. In die vijf maanden is er uiteraard wel het
een en ander gebeurd. Wij hebben de lijst voor ons liggen, die vanavond
bij ons op tafel is gedeponeerd, en uit die lijst blijkt dat er wel gewerkt
