8 MAART 1974
369
de geëquipeerd is. Er is naar haar mening niet alleen sprake van een
technisch proces, maar van een proces van maatschappelijke verande
ring en van een ingreep in het persoonlijk leven van de betrokkenen.
Ik twijfel er aan of men mag stellen dat de dienst openbare wer
ken voor dit doel niet voldoende is geëquipeerd. Bij het woningbedrijf
zijn nog altijd twee maatschappelijk werkers in dienst die beroepshal
ve met de door mevrouw Van Nes gesignaleerde problematiek moeten
kunnen werken. Aangezien echter de dienst openbare werken in dit op
zicht niet de eerst in aanmerking komende instantie is, maken wij al
tijd uitgebreid gebruik van de deskundigheid die in onze sociale dienst
is geïncorporeerd.
De structuur van het overleg is naar de mening van mevrouw Van
Nes onbevredigend. Ik heb gezegd dat het verschijnsel van renovaties,
hoewel wij ons er al drie jaar mee bezig houden, voor ons en voor de
bewoners vrij nieuw is. Met vallen en opstaan proberen wij te zoeken
naar de maximale en optimale vormen van overleg met de bewoners,
waarbij wij de eersten zullen zijn om gemaakte fouten te erkennen. Me
vrouw Van Rooij heb ik toegezegd dat wij niet met een kant en klaar
model zullen komen maar dat wij bereid zijn in de commissie voor open
bare werken of in de raad te laten zien hoe wij te werk zijn gegaan, op
basis van welke structuur wij met de bewoners hebben gecommuniceerd,
waar het verkeerd is gelopen en waarom het verkeerd is gelopen. Wel
licht kunnen wij door een discussie daarover tot betere oplossingen ko
men. Dat er alleen een structuur in het geding is zou ik niet direct dur
ven zeggen, want ik meen dat ook andersoortige aangelegenheden in
het spel zijn.
In deze zakelijke discussie wil ik daarvan één voorbeeld noemen.
Wij zijn begonnen met een renovatie van 41 woningen aan het Dijkplein
en zoals men weet worden alle bewoners bezocht door een team van drie
mensen: een functionaris van de dienst openbare werken, een functiona
ris van het woningbedrijf en een functionaris van de sociale dienst. De
bewoners van alle 41 woningen zijn bezocht en in 40 gevallen is men be
reid tot renovatie. In één geval was de bewoner niet tot renovatie be
reid, omdat hij zeer veel aan zijn huis had opgeknapt: hij had niets te
gen renovatie als die maar niet op zfjn woning zou worden toegepast,
een standpunt dat men naar mijn opvatting dient te respecteren.
Vervolgens heeft de raad een krediet van 30. 000, verleend
voor de inrichting van een modelwoning. Mevrouw Van Nes is daar ge
weest en ook ik ben er een hele middag geweest. Een groot aantal per
sonen heeft de modelwoning bezocht, er is met veel mensen gesproken
en de persoonlijke indruk die ik daaraan heb overgehouden is dat men
verrukt is van de renovatie. Terwijl wij echter op het punt staan met de
activiteiten te beginnen, valt er bij de bewoners een brief in de bus van
de actiegroep van het Westeinde, waarin wordt medegedeeld dat men
nu wel de indruk kan hebben dat de gemeente te goeder trouw is en dat
een en ander prettig verloopt, maar dat de actiegroep veel beter weet
wat er eigenlijk aan de gang is. In deze brief worden de bewoners voorts
uitgenodigd voor een volksvergadering. Op dat ogenblik gebeuren de
merkwaardigste dingen en ik vraag mij af of het op dat ogenblik terecht
is te signaleren dat er geen overlegstructuren en geen modellen voor in
spraak zijn. Ik meen dat er nog wel iets meer aan de orde is dan alleen
deze vraag.
Het voorafgaande heb ik gemeend te moeten zeggen om iets dui
delijk te maken van de moeilijkheid waarmee wij vaak moeten werken.
Mevrouw VAN NES-BRANDS: In de eerste plaats wil ik ingaan op
