1091
28 SEPTEMBER 1977
werd harder, luisteren was er niet meer bij en er
werden eisen gesteld. Ook van de andere zijde werd
het spel hoog gespeeld: de wethouder weigerde in
eerste instantie op de verregaand intolerante
brieven in te gaan. En in deze sfeer woonden en
werkten ook nog mensen, ambtenaren en comité-leden
die het nu feitelijk ook niet meer wisten. Men was
toch zo vol verwachting aan het werk begonnen en
het zag er in eerste instantie zo mooi uit! Wan
neer je de bewoners individueel sprak, waren ze
veel opener en wilden ze niets liever dan zo snel
mogelijk uit de ellende te komen. Daarom vermeldde
misschien één van de punten op de agenda van 6 de
cember 1976 van de comité's op het stadhuis onder
II ten aanzien van de wijze van benaderen van de
bewoners: a. nooit met buitensluiting van het co
mité en b. niet apart, los van elkaar; we hebben
recht op hulp en steun van elkander. Een verre
gaande beknotting van de bewoners!
Onvoorstelbare en tragische gebeurtenissen
kunnen er zich in renovatiewijken voordoen ten op
zichte van mensen die anders handelen dan de comi
té s voorschrijven. Mevrouw Muntjewerff en onder
getekende hebben los van een comité tijdens de
rondwandeling van wethouder Van Dun een bewoner
die niet op het lijstje stond bezocht. Wij deden
dit op herhaald verzoek van deze mevrouw. Wij
hoorden haar problemen en haar klachten aan en wij
zagen tevens de oorzaak waardoor er zo veel ratten
in de poort lagen -- mevrouw Muntjewerff zal zich
dat kunnen herinneren de vele etensresten. De
ze mevrouw woonde zelfs al twee en dertig jaar in
die wijk. We hebben alle klachten genoteerd en ze
met nog vele andere doorgespeeld naar de wethouder,
een normale gang van zaken. Dit is er mede aanlei
ding toe geweest dat deze mevrouw een week later
totaal in elkaar geslagen is; "hiervan is een poli
tierapport opgemaakt.
Zo kan het niet langer. Mijn fractie verzoekt
het college met klem alle mogelijke middelen ter
hand te nemen om de verstandhoudingen te verbeteren.
