22 NOVEMBER 1977
1447
wij ons afvragen of een evaluatie van hun functio
neren niet op haar plaats zou zijn in relatie tot
een beter functioneren overheid-burgerToch zet
ten wij een vraagteken als wij afwegen of het we
derzijds vertrouwen nu verbeterd is. In verschil
lende besprekingen in wijk- en buurtcomités erva
ren wij nogal eens een zekere argwaan, soms zelfs
agressie. Op zichzelf is dat geen ramp, want op
zichzelf is stoom afblazen zelfs gezond in een re
latie, maar zo'n situatie kan niet blijven bestaan
Daarom moeten raad, college en betrokkenen naar
onze mening blijven pogen een vertrouwensbasis te
vinden, zonder welk geen goed beleid te voeren is.
Over deze inspraak wil ik verder nog iets
kwijt. Veel burgers hebben er een kater van over
gehouden. Waarom? Velen dachten dat, als de in
spraak eenmaal gemeen goed zou zijn geworden, de
problemen zouden zijn opgelost. Niets is minder
waar. In de eerste plaats is inspraak op zichzelf
erg kostbaar. In de tweede plaats kan de inspraak
kostenverhogend werken doordat de uitvoering van
projecten, waarover inspraak wordt gepleegd, opge
houden wordt of een uitstel vergt, dat soms erg
lang kan duren. Dit wordt mede in de hand gewerkt
door de ingewikkeldheid van sommige projecten, die
daardoor moeilijk voor een burger zijn te overzien
Wij zeggen daarom niet "geen inspraak", maar juist
"wel inspraak". Wij zijn bereid deze tot op zekere
hoogte te accepteren, maar wij moeten de procedure
eenvoudig en duidelijk maken en geen verwachtingen
wekken, die niet gehonoreerd kunnen worden. In
spraak betekent niet - dit is het belangrijkste
gegeven - dat iedereen zijn wensen of verlangens
gehonoreerd zal zien. Daarvoor leven wij in een te
gecompliceerde samenleving, die tot uiting komt in
een veelheid van meningen en belangen. Voor het
daarin vinden van de juiste weg is veel wijsheid
en bereidheid om naar elkaar te luisteren nodig.
Ten aanzien van de openbare orde kunnen wij
ons niet onttrekken aan een gevoel van machteloos
heid, dat ons bekruipt bij het handhaven van de
