1296
29 OKTOBER 1979
deze 35 jaar in Breda gemanifesteerd hebben en toch
met behoud van hun eigen identiteit. Ik denk hier
bij aan verschillende bloeiende Poolse verenigin
gen, die hier in Breda bestaan.
Deze feiten, mijnheer de voorzitter, dames en
heren, betekenen, dat er tussen Breda en Polen een
meer dan gewone band bestaat. En als ik dan met U
35 jaar mag teruggaan in de geschiedenis, dan gaan
onze gedachten uit naar degenen, die met inzet van
hun leven hebben gestreden voor onze vrijheid. Ve
len zijn in deze bittere strijd gevallen en hebben
de bevrijding niet mogen meemaken en naar hen gaan
op deze dag onze gedachten uit. Mede door hun
bloed, wat vergoten werd, zijn wij in staat deze
dag in vrijheid te herdenken met U, onze gasten
van vandaag
Het Breda van nu en dat zult U ongetwijfeld
reeds bemerkt hebben of nog zien, is niet meer het
Breda van 35 geleden. Breda is veranderd, Breda is
gegroeid en vele plaatsen zult U niet meer herken
nen door de nieuwe bebouwing en uitbreiding van
onze mooie stad.
Mijnheer de voorzitter, dames en heren, staat
U mij toe nog even stil te staan bij de afgelopen
35 jaar. De bevrijding door U zo zwaar bevochten
en door ons zo vurig gewenst, kwam als een roes
over ons. Ik behoef U dit niet te zeggen, de wat
ouderen onder ons weten dit nog als de dag van gis
teren. Na de roes van de bevrijding moest er wor
den aangepakt en gewerkt, het land was op vele
plaatsen verwoest en er was letterlijk gebrek aan
alles
Wij hebben gewerkt, gebouwd en gezwoegd en
als een phoenix herrees Nederland uit de puinhopen
omhoog. De eendracht en onderlinge samenwerking
maakten het mogelijk, dat het onmogelijke tot
stand kon komen en Nederland kwam tot een ongeken
de welvaart. Maar hebben wij de vrede zo zwaar be
vochten en die het leven van velen heeft geëist,
ook waar gemaakt? Deze vraag leg ik in Uw midden
op een dag waarop wij na 35 jaar de bevrijders van
