434
23 APRIL 1979
van de tweede lokatie hebben voorgedaan, zijn naar
mijn mening onder tafel verdwenen. Aan de woonwa
genbewoners was toegezegd dat zij bij de besluit
vorming zouden worden betrokken. Dit is een klein
beetje in gang gezet, maar toen er knopen moesten
worden doorgehakt en de besluitvorming verder
moest worden ontwikkeld, durfde het college niet
verder te gaan. Zodra namelijk een lokatie bekend
wordt, ontstaan er dat is te verwachten pro
testen. Het is dan zaak te zeggen: we hebben er
voor gekozen en laat de protesten maar komen. Dit
wil helemaal niet zeggen dat ik zo gelukkig ben
geweest verre van dat met de gevolgde proce
dure waarbij men de woonwagenbewoners op de hoogte
heeft gesteld van twee lokaties met enige alterna
tieven, in wezen neerkomend op Haagse Beemden of
Tuinzigt. Nadat men melding van deze twee lokaties
had gemaakt, heeft men de zaak maar aan laten sud
deren, terwijl men heel goed wist, zeker politiek
gezien, dat de discussie toen juist op gang zou
komen en dat er in de wijk nogal wat verzet zou
ontstaan. Dat is gewoon in te schatten; het is
niets nieuws. Ik begrijp niet dat het zo lang
heeft moeten duren voordat daarover verder is ge
praat.
Toen in de commissie gesproken werd over een
inspraakplan, heb ik al eens gezegd dat er twee
mogelijkheden zijn. De eerste mogelijkheid is dat
je inspraak organiseert en aangeeft op welke ma
nier de wijkbewoners een standpunt kunnen innemen
en de besluitvorming kunnen beïnvloeden. De tweede
mogelijkheid is dat geheel van inspraak wordt af
gezien en dat het college een lokatie aanwijst,
iets wat dan wèl vóór die tijd duidelijk kenbaar
moet worden gemaakt. In dit geval werd pas heel
laat het advies van de ambtelijke werkgroep, dat
natuurlijk niet zo lang geheim kon blijven, onder
druk openbaar gemaakt. Toen dat advies openbaar
werd gemaakt, heeft men voor de Haagse Beemden ge
kozen. In een persverklaring hebben wij al eens
tot uiting gebracht dat het een beetje een laffe
