664
11 JUNI 1979
dan moeten wij de bus pakken en naar Brokx en ande
ren gaan, maar die zeggen toch "neen". Ik ben van
mening dat er dan in plaats van de mogelijke, maar
bijna onmogelijke, 38 woningwetbouw in het ge
heel niets gebeurt. Ik refereer aan wat mijn frac
tievoorzitter heeft gezegd, namelijk dat wij in
ieder geval bij het leven moeten bouwen. Er zal
sprake moeten zijn van continuïteit in de woning
bouw en wij moeten geen illusies bij de raad en bij
de publieke tribune kweken, terwijl wij op mars
gaan naar Den Haag en tegelijkertijd niets doen.
Ik bouw liever morgen 38 dan nooit 55 Zo lang
er op landelijk niveau budgettaire problemen zijn
in het kader van de 30 zo lang de wet op de
Stadsvernieuwing er nog niet is en zo lang Breda
nog niet valt onder de interim-saldoregeling kun
nen wij wel illusies blijven koesteren, maar dat
leidt tot niets. De politieke realiteit klopt dan
niet met de wat illusoire politieke wil.
Ik noem ook het binnengebeuren, los van het
oplossen van de woningnood. Wanneer het gaat om
woningwetbouw in de binnenstad, is dat mijns in
ziens niet alleen een kwestie van centen. Je moet
je daarbij niet alleen afvragen wat daarvan het
rendement is in het kader van de volkshuisvestings-
problematiek, want wij zitten dan toch nog, hoe
merkwaardig dat ook klinkt, met een aantal rand-
problemen, waarvan ik er twee wil noemen. In de
eerste plaats noem ik de stedebouwkundige oplos
singen in de binnenstad, die daar altijd veel
moeilijker liggen dan in de wei, in de Haagse Beem
den, en in de tweede plaats wijs ik op het feit
door een ander in deze raad is dat ook wel eens
gedaan dat wij dan zitten met de problematiek
van een stukje sociale infrastructuur, die moet
zijn aangepast aan hetgeen men in de binnenstad
wil. Wanneer wij de binnenstad met 50 tot 100
sociale woningbouw willen opvullen, heeft dat met
een consequenties op het gebied van onderwijsvoor
zieningen, sociaal-maatschappelijke dienstverle
ning, verkeer en andere zaken, en ik meen dat wij
