2155
9 DECEMBER 1980
voor eens en voor altijd wel een illusie blijven.
Eigenlijk heb ik met de twee vorige onder-
werpen al een belangrijk gedeelte van het welzijn
ingevuld. Immers, werk en goed wonen zullen in
belangrijke mate het "welzijn" van de mens bepa
len. Ik denk dat er geen moeilijker in te vullen
definitie bestaat dan het welzijn van de mens, ik
denk ook dat niets zo persoonlijk beleefd wordt
als het eigen welzijn. Wie zijn wij dan om de
welzijnsplanning in te vullen? Om de continue
stroom van publicaties rondom dit onderwerp te
volgen moet men wel een bijzonder volhardend ka
rakter hebben of het kan zijn dat de tegenstrij
dige beweringen als ontspannende lectuur dienst
doen. Artikelen als "Welzijnswerkers kweken heel
direct misère" en "de begeleidingsziekte veroor
zaakt onwelzijn" zetten je toch op z'n minst
zwaar aan het denken. Onze fractie vindt dat de
persoonlijke levenssfeer zoveel mogelijk door de
mens zelf moet worden ingevuld, terwijl er juist
een tendens aanwezig is dat de overheid wel zal
uitmaken hoe je je welzijn moet beleven. Juist
door die geïntensiveerde overheidsbemoeienissen
is het welzijn eigenlijk in de knel geraakt, maar
ook dat is geen probleem want dan gaat diezelfde
overheid wel weer een nieuw instrumentarium ont
wikkelen om ogenschijnlijk een stuk welzijn te
waarborgen
Binnenkort zal de raad de nota welzijnsplan
ning behandelen. Een regen van planning, coördi
natie, evaluatie, begeleiding, terugkoppeling et
cetera. Er lopen nog steeds wetenschappelijk op
geleide mensen rond met de stellige overtuiging
dat ze hiermede het individuele geluk kunnen op
voeren. Voorlopig denkt het college het ei van
Columbus te hebben gevonden door wederom vijf amb
tenaren aan te stellen. Wie beoordeelt dan of het
welzijn er echt op vooruit gaat? Op die vraag
zullen wij ons in de toekomst meer moeten richten
De vraag of een grotere maatschappij-bewustheid
tot meer persoonlijk geluk leidt is voor ons nog
