2437
16 DECEMBER 1980
burgers aangewezen zijn op anderen. Wij willen an
ders, maar wij künnen niet. We moeten daarbij be
seffen dat zij die wél kunnen toch profiteren en
oneigenlijk gebruik, misbruik, maken van een aan
tal voorzieningen. Het meest gemakkelijk is in
zo'n situatie de schuld geven aan anderen. Ik heb
hier al heel wat termen gehoord, onder meer de
woorden "selectief" en "leugens". De schuld wordt
gegeven aan productiesystemen, waarvan wij zelf
een kind zijn en waarvan wij mede profiteren, nie
mand in deze raad uitgezonderd. Er zijn ook mensen
die de schuld geven aan politieke partijen, erger
nog: er worden tekeningen verspreid waarop met ko
gels op mensen wordt gevuurd; zo'n tekening ligt
bij mij ter inzage. Het is véél moeilijker om te
werken, met name samen te werken, waardoor wij
krachtig genoeg zullen zijn om met vertrouwen de
zaken te kunnen aanpakken.
Ik hoop dat het college niet zal stikken in
de opzet van structuren en processen, maar dat het
het leven zelf, dat erg boeiend is, als een uitda
ging blijft zien. Het leven is niet in rechthoek
jes te vangen en óók niet in de tekening in de
B.S.W.-kantine.
Laat ons ook beseffen dat is niet in
strijd met datgene wat mevrouw Den Ouden heeft
gezegd dat het aanstellen van mensen altijd het
gevaar in zich bergt van patronage en betutteling
en van het wegnemen van verantwoordelijkheid van
mensen die, hoewel ongediplomeerd, op vrijwillige
basis heel goed werk doen in het kader van wel
zijn en specifiek welzijn.
Ik wil een zestal concrete vragen stellen.
Als wordt gesproken over het overal bij be
trekken van de burgers, op wie doelen het college
en de betreffende wethouder dan? Wordt er dan ge
doeld op de zwijgers die het goed gaat, maar die
nog best meer verlangen, wordt er gedoeld op de
actievoerders, vaak dezelfde personen die zich
voor tientallen uiteenlopende zaken inzetten -
het actievoeren is een nieuwe beroepsopleiding, in
