1188
26 AUGUSTUS 1982
al ondervonden. Natuurlijk kom je na aanschrijving
op een gegeven ogenblik als herstel niet meer lo
nend is, voor de vraag te staan of de bewoning
moet worden gestaakt en of tot sloop moet worden
overgegaan. Je moet dan tot aankoop komen, maar
daar is geen geld meer voor. Dat probleem komen we
in iedere studie over een actief aanschrijvingsbe-
leid tegen. Overal wordt de vraag gesteld, tot
welk bedrag van de huurwaarde een aanschrijving
wenselijk is. Ik betreur het zeer dat men nu pas
aan het eind van de rit met dit probleem op de
proppen komt, omdat een actief aanschrijvingsbeleid
nu juist één van de belangrijke instrumenten is
voor wijken waarin het particulier eigendom de
overhand heeft. In zulke wijken kan dit middel een
goede aanpak mogelijk maken.
Als we ons fundamenteler in de belemmerende
omstandigheden verdiepen, komen we tot de consta
tering dat mensen woningen bezitten om eraan te
verdienen zonder dat ze er zelf in wonen, terwijl
ze in feite altijd het onderhoud aan hun laars
lappen. Deze week is een rapport van de raad van
advies voor de volkshuisvesting verschenen waarin
wordt aangegeven dat stadsvernieuwing eigenlijk
alleen via een actief aankoopbeleid kan worden aan
gepakt. De panden moeten in gemeenschapshanden
komen. Op die wijze kun je de stadsvernieuwing
aanpakken
Tegen de achtergrond van het voorafgaande heb
ik grote moeite met het voorstel dat ter tafel
ligt. Men wil nu beperkt gaan aanschrijven, omdat
de woningen anders moeten worden gesloopt. Ik ga
er in dezen van uit dat de raad heeft besloten dat
de Spoorbuurt moet worden aangepakt, iets waarmee
veel geld gemoeid zal zijn. Gegeven het probleem
dat in het aan de orde zijnde voorstel wordt ge
schetst, zouden we de vraag moeten stellen ik
sluit mij wat dat betreft bij D'66 aan welke
middelen kunnen worden vrijgemaakt om woningen aan
te kopen en om op een verantwoorde manier aan te
schrijven. Weliswaar is er overeenstemming met het
