1811
23 DECEMBER 1982
op ontwikkelingen waaruit blijkt dat het rijk toch
tot de aanwijzing als nationaal park wil komen,
alsmede op de verwachting dat er méér gelden zul
len worden ontvangen, ben ik van mening dat we met
uittreding het tegendeel zullen bereiken van wat
ermee wordt beoogd.
Met het schap is geregeld overleg gepleegd
over een andere verdeelsleutel voor Breda en de
andere gemeenten. In alle gevoerde correspondentie
is steeds de beslissing van het rijk over de aan
wijzing als nationaal park als bepalende factor
beschouwd. Er wordt nu betoogd dat het nooit is
gelukt tot een verdeelsleutel te komen, maar dat
argument wordt er min of meer met de haren bijge
sleept, gezien het feit dat het bereiken van een
verdeelsleutel steeds van de beslissing van het
rijk afhankelijk is gesteld. Nu het rijk een in
tentieverklaring heeft afgegeven, moeten we daar
mee rekening houden en kunnen we de discussie op
nieuw openen.
Vervolgens iets over het Kroonberoep dat is
aangetekend. Breda praat ik zou bijna zeggen:
uiteraard alleen maar in zijn eigen richting,
door te stellen dat toekomstige voordelen wêl naar
Breda moeten toevloeien en nadelen niet. Ik zou
zeggen: als je het één wilt, moet je ook het ander
accepteren. Overigens heb ik begrepen dat de Kroon
alleen maar tot goedkeuring of niet-goedkeuring
van het uittreden kan komen, zonder een veto over
de motivering of de opgelegde bepalingen te hebben.
Hooguit kan men met het schap gaan praten om het
ervan te overtuigen dat het een andere gedragslijn
zou moeten volgen. Ik meen dat het Kroonberoep er
niet toe hoeft te leiden dat de uittredingsregels
veranderen.
In de commissie hebben wij een vraag gesteld
over de juridische mogelijkheden om al eerder op
de hoogte te zijn van de financiële consequenties.
Op deze vraag is uitgebreid geantwoord. Nu ben ik
zelf geen jurist en hoewel het antwoord mij vrij
duidelijk lijkt, vraag ik mij nog het volgende af.
