515
21 APRIL 1982
worden "gepakt", maar in werkelijkheid heb ik ge
zegd dat zij zich beknot voelen. Ik kan mij ook
voorstellen dat de gang van zaken die zich heeft
voorgedaan dat psychologische effect heeft. Eerst
kwam er een tarievennota waarin was neergelegd
en daarover bestond overeenstemming dat men
meer moest gaan betalen; nu wordt voorgesteld dat
men, ook al gaat het dan maar om luttele guldens,
minder subsidie gaat ontvangen. Ik kan mij voor
stellen dat de vele vrijwilligers die zich gedu
rende vele uren belangeloos inzetten, zich afvragen
waar de benodigde medewerking van de gemeente is.
De wethouder heeft gezegd dat het subsidiëren
van dubbele teams uit den boze is, maar men hand
haaft dit in het voorstel wel, want er is sprake
van subsidiëring van zaalteams en veldteams. De
opmerking van de wethouder klopt dus niet helemaal.
Het zou sportiever zijn geweest als men, aangeno
men dat er, zoals kennelijk het geval is, maatre
gelen moeten worden genomen, ook de onrechtvaar
digheid die zich bij deze dubbele teams voordoet
had aangepakt.
In eerste instantie heb ik gevraagd of de
wethouder bereid is voorbeelden te geven zeker
aan het adres van de verenigingen die het aangaat
van gemeenten die over subsidieregelingen be
schikken waarin compensatie zou kunnen worden ge
vonden. Op deze vraag heb ik geen antwoord gekre
gen.
De heer GARRITSEN: De wethouder komt vaak op
een heel knappe manier tot de conclusie dat men
het in het overleg weer eens is geworden. Ik heb
al eerder betogen in die geest van de wethouder
gehoord, maar het is meestal zo dat hij een tactiek
heeft om een plan erdoor te drukken en ik moet er
kennen dat hij plannen goed weet te verkopen. Toch
is het niet juist als hij dan zegt dat een bepaal
de oplossing moet worden gekozen omdat men het
eens is. Dit zelfde zullen we vanavond waarschijn
lijk ook nog wel bij een ander punt zien en ik
