17 MAART .1983
646
roldoorbreking, achterstand en equal job equal
pay. Het laatste is een onderwerp dat ik zelf al
twintig jaar geleden als één der eersten onder de
aandacht van een breed publiek bracht en wel in De
Volkskrant. Dit zijn begrippen en handvaten waar
mee we op dit ogenblik in de westerse cultuur de
vrouwenemancipatie vertaald zien. Op zich zijn het
behartenswaardige zaken en ik ben er dan ook bijna
dagelijks mee bezig, maar historisch en cultureel
bezien gaat het slechts om een momentopname. Ik
zeg dit omdat de verwijten van de vrouwen uit de
Derde Wereld tijdens -de Wereldvrouwenconferentie
in Mexico in 1980 mij nog in de oren klinken. Zij
zeiden: "Jullie problemen zijn luxe problemen, wij
mogen niet werken, wij móeten werken want anders
hebben we niet te eten. Daarbij moeten we onze
kinderen verzorgen en grootbrengen, zonder dat we
in veel gevallen kunnen rekenen op de steun van
hun verwekkers. Behoudt wat jullie in je cultuur
bereikt hebben: medeverantwoordelijkheid van je
partners, bescherming binnen een gezinsverband en
tijd om je kinderen op te voeden.". Wij weten dat
de P.S.P. uitgaat van een andere maatschappijvi
sie dan de onze en wij respecteren dat, maar het
wordt vervelend als volgens de taktiek van het
boekje van de stadsguerrilla dat boekje is
twaalf jaar oud het geschut
De heer SIMONS: Ik heb het inderdaad gelezen!
Mevrouw VAN ROOIJ-VAN DEN HEUVEL: ...op één
lid van hét college wordt gericht, namelijk op
wethouder Van Dun. In genoemd boekje staat ook dat
de wethouder van volkshuisvesting dat was toen
de meest kwetsbare plek in het college degene
was op wie je je moest richten en dat hebben we de
afgelopen jaren kunnen beleven. Heb je eenmaal een
mikpunt, dan is het gemakkelijk je daarop te blij
ven richten in de horzelfunctie die de P.S.P.
denkt uit te oefenen. Voor het kunnen uitoefenen
van een horzelfunctie moet er echter wel een paard
