24 OKTOBER 1985
aan het college gevraagd wat hun mening is over dat minderheids
advies. Uiteraard heb ik daar geen antwoord op gekregen. Een
tweede voorbeeld van hoe er eigenlijk met normen wordt omge
gaan, blijkt uit het recente rapport van de T.H. Twente. Het is
pas vier dagen uit en het zegt dat bijvoorbeeld bij de studies
naar rampen, zowel door de gezondheidsraad als door de commis
sie "reactor-veiligheid", een zeer eenzijdige keuze is gemaakt
uit een aantal mogelijkheden die in de beschouwing betrokken
zouden worden. Uit datzelfde rapport blijkt ook dat de Amerika
nen het veel anders en realistischer aanpakken dan Nederland.
Als Nederland dat zou doen, dan zou er nergens in Nederland een
kerncentrale mogelijk zijn. Ik ga niet verder in op technische
aspecten want ik krijg daar toch geen antwoord op. Je kunt aan
tonen dat het rijk bijvoorbeeld met twee maten meet, als je ver
wijst naar de normeringen die ze zelf hanteren bij de nota
L.P.G. of bij het I.M.P. milieubeheer. Je zou dan niet van aan
passing maar van inpassing van normen moeten spreken. Een ander
voorbeeld van het meten met twee maten is het feit dat er bij
kernenergie sprake is van een beperkte aansprakelijkheid. Dat
wijst eenvoudigweg al op het feit dat men zelf niet gelooft dat
het zo veilig is als dat men eigenlijk zegt dat het is. Als het
allemaal zo veilig is, dan hoef je die aansprakelijkheid natuur
lijk ook niet te beperken. Een ander aspect is de brede maat
schappelijke discussie. Daar blijkt uit dat er scenario's zon
der kernenergie mogelijk zijn en dat de meerderheid van de deel
nemers zich ook voor dat scenario zonder kernenergie uit
spreekt. De regering schuift dat vervolgens terzijde. Daarna
krijgen we het gehele gedoe met Van Agt en Van Aardenne. Daar
is net ook al even over gepraat. Het speelt zich allemaal op
het randje van het toelaatbare af. Vervolgens kom ik aan de po
sitie van het C.D.A. in het hele verhaal. Al eerder is gewezen
op de volgende zin in het C.D.A.-verkiezingsprogramma: "In ons
dichtbevolkte land vindt nu geen verdere bouw van kerncentrales
plaats, gelet op de nog onopgeloste problemen van produktie en
opslag van afval, mede in afwachting van de resultaten van de
maatschappelijke discussie". Ik heb kritiek op een partij die
dat in zijn programma opneemt en vervolgens akkoord gaat met de
vestiging van twee kerncentrales. Ik ben niet de enige. Ook bin
nen de C.DA-kringenik wijs op C.D.A. gedeputeerden in Noord-
Holland, zijn er mensen die het hebben over kiezersbedrog. Als
je al dat soort dingen bij elkaar optelt, dan heb ik het idee
dat het kabinet en al degenen die dit soort beleidszaken moge
lijk maken, enigszins het gevoel voor realiteit aan het verlie
zen zijn. Dit blijkt ook uit de kruisrakettenzaakHet is niet
zo dat we in 1880 leven, toen de regenten hun no nonsens filoso
fie de vrije teugel konden geven. We leven in 1985 en een auto
riteit heeft geen autoriteit behalve wanneer ze die verdient.
Dat is hier niet het geval meer. De regering maakt zichzelf on
geloofwaardig door het verschuiven van en het sjoemelen met dit
soort zaken. De mensen verliezen hun vertrouwen in dit democra
tisch systeem. Dat wordt in toenemende mate de vrucht van dit
regeringsbeleid.
1012
