17 JANUARI 1985
68
oli- politieke ruimte t.o.v. het college claimt: of, zoals ik al eer-
Ti te der zei, wat "onze" jongens in het college doen, is wel
Dnt- gedaan. Hierdoor maakt de meerderheid van deze raad in de prak-
i is tijk niet waar, dat de raad het hoogste bestuurlijk orgaan is:
aven praktisch gesproken functioneert het college als zodanig, bij
ieke gebrek aan een wezenlijk kritische en actieve houding van de
ijd- raad. En dat wreekt zich op den duur en wel in de vorm van de
beit eerder gesignaleerde hond in de Bredase politieke pot. Een pot,
rede die bovendien in de loop der jaren door die hond al flinke ave-
ijke rij heeft opgelopen en duidelijke barsten vertoont in de vorm
10- van de genoemde financiële risico's. De kruik gaat zolang te
Dven water tot die barst; het is de vraag hoeveel nieuwe barsten on-
nota ze Bredase pot nog kan hebben voor dat het geval is. Daarom is
laas het nu echt de hoogste tijd, dat de raad zich eindelijk eens
len. over de oorzaken achter alle financiële risico's gaat buigen en
den, daaruit zijn conclusies gaat trekken, voordat zelfs dat niet
joen meer nodig is. Met de fracties van P.S.P. en P/C zal ik daarom
3 nu een motie indienen, die tot doel heeft een onderzoek naar de
ven, oorzaken van de risico's te doen starten. Een volgend onder-
i de werp, dat ik zou willen aansnijden, heeft betrekking op de hou-
lijk ding, die dit college consequent inneemt t.o.v. al die zaken
aag: die het beschouwt als niet zeer strikt tot de bevoegdheid van
baar de gemeentelijke overheid behorend. En dat is bij dit college
daar al heel snel het geval: of beter gezegd, veel te snel. Over één
de ding zullen wij het echter allemaal eens zijn: de gemeentelijke
emd: overheid is de overheid, die het dichtst bij de mensen staat,
heid Voor de P.P.R. zijn begrippen als "kleinschaligheid" en "de men-
dan selijke maat" fundamentele begrippen en in lijn hiermee be-
i de schouwen wij de lokale overheid als c[e instantie binnen ons
auw- staatsbestel, die zich moet oriënteren op wat er binnen die lo
den. kale gemeenschap leeft op wat er gaande is, op hoe de mensen in
bij de praktijk van alledag het beleid op welk terrrein dan ook be-
eid, leven en ervaren, of dat nu door de gemeente, de provincie of
i de het rijk gevoerd wordt. Immers het welzijn in brede zin van de
van Bredase burger zou in eerste instantie deze raad ter harte moe
raad ten gaan. Als we dan kijken hoe het college deze zorg gestalte
in- geeft is in de afgelopen twee jaar keihard duidelijk geworden
d is dat dit college zich hier zo ver mogelijk van wenst te houden,
het Incidenteel als het dan door de voortdurende druk van buitenaf
ten echt niet anders meer kan, dan wil het college nog wel eens een
lid, minimale poging wagen om die zorg in een daad (of moet ik zeg-
ssi- gen: daadje) vorm te geven, maar veel stelt dat niet voor; het
Het is slechts bedoeld om de kritiek net genoeg wind uit de zeilen
len. te nemen. Moge enige voorbeelden van terreinen, waarop het col
die lege naar mijn opvatting initiatieven zou moeten nemen, het
dere voorgaande verduidelijken: de kernwapens (wanneer verklaart Bre-
of da zich kernwapenvrijzoals zovele andere steden en dorpen in
kken Nederland?), de kernenergie, de problematiek van de ontwikke-
fge- lingssamenwerkingvertaald naar lokale bewustwording en het be-
n de leid van de regering op het terrein van inkomens en werkgele-
men- genheid. Op een aantal van deze zaken ga ik nu in, beginnend
der- met de uitwerking van het sociaal-economisch regeringsbeleid,
geen Dat dit beleid met name op lokaal niveau dagelijks voor zowel
de Bredase burger als voor het gemeentelijk beleid voelbaar is,
