10 OKTOBER 1985 954
keer is geweest in de afgelopen vierentwintig maanden. Dat moe- 12-
ten we natuurlijk ook niet uit het oog verliezen. Dat betekent st;
dat er in de discussie van vanavond niet of nauwelijks een ov<
nieuw element aan is toegevoegd. Het zou daarom ook volstrekt op.'
zinloos zijn als ik van onze kant uit nog eens de hele lijn met Da<
U zou nalopen hoe het allemaal is gekomen, waar we nu staan, vei
welke mogelijke ontwikkelingen zich in de toekomst nog zouden ac<
kunnen voltrekken, aannemende dat zus en zo Het is ook niet tel
zinvol dat het college met U beaamt dat het resultaat, wat op
thans op tafel ligt, feitelijk niet datgene is waar we eigen- de
lijk op gehoopt hadden en misschien in een blijmoedige gedachte on:
verwacht hadden. Het is een tamelijk unisoon geluid. Het is dij
door verschillende sprekers al in de mond genomen. De raad is je
eigenlijk unaniem van mening, dat we zo niet door kunnen gaan. mii
Ieders wens is om tot een sanering te komen. Natuurlijk blijft je
er dan verschil van opvatting hoe die sanering eruit moet lei
zien. Eigenlijk willen we hem allemaal beter hebben dan dat die coi
zich thans voltrekt. Het college heeft in de discussies, in dit ri,
preadvies althans in meerderheid gezegd: luister eens, de voor- He1
waarden liggen er nu. De voorwaarden zijn ook naar ons oordeel nei
verre van ideaal. Het meest ideale zou zijn wanneer we er hele- gr<
maal niets aan zouden hoeven te betalen en er morgen uit zouden dal
kunnen stappen. Dat zou je als ideaalbeeld voor ogen kunnen hou- bei
den. Het slechtste is dat je bij wijze van spreken alleen over- hei
blijft en de volledige rekening moet betalen. Daar zitten we vai
tussen. Na moeizaam overleg hebben we in ieder geval een resul- bei
taat bereikt, dat beter is dan 14 januari jl. Dat is in ieder ga<
geval bereikt door min of meer consequent vol te houden en vast de:
te houden aan de marges die Uw raad ons mee heeft gegeven, nl. mei
de marges waarbinnen we moesten onderhandelen. Eigenlijk is het ma;
zo dat, en daar scheiden dan de wegen van de heren Crulmo|
Scharff en De Waal, zelfs toen het college naar ons gevoelen co.'
nog steeds binnen de aangegeven marges van Uw raad de grens pr<
daarvan zat. We hadden toen het punt bereikt: geef ons maar 75 pai
miljoen gulden ongeclausuleerd. Wij zijn dan van onze kant be- lal
reid om tenminste met de raad te praten over een oplossing bui- to'
ten de 1/6-regelingDat was in feite tegen de grens van de mar- opi
ges aan, die we van Uw raad hadden meegekregen. Zelfs dat bod ma;
werd überhaupt niet bespreekbaar gemaakt. Wij moesten terug met he'
de wetenschap dat 75 miljoen gulden ongeclausuleerd krijgen er pr:
niet inzat. Je staat dan weer voor het grote dilemma. Dat is vei
het afweegproces na 12 september, nadat de discussies gesloten gu:
waren: moeten we het afkappen, moeten we de zaak maar laten ver- ni,
zieken en hopen dat anderen, wie dat dan ook zijn mogen, ooit sti
een oplossing voor ons uit het vat halen, met de reële kans dat gei
de 109 miljoen gulden, die thans ter tafel ligt, weg is. Dat dr.
zou misschien ook geen reëel beeld weergeven van de feitelijke ge;
situatie, maar die 109 miljoen gulden staat toch op de tocht. na
De kans is niet uitgesloten, integendeel, dat die 109 miljoen Bn
gulden anders wordt aangewend dan in deze voorstellen wordt aan- be
gegeven. De heer De Bruijn heeft er al op gewezen, dat het best to<
zou kunnen dat die 109 miljoen gulden wordt aangewend om gedeel- sp
telijk de financieel wat minder draagkrachtige partners in het st;
Industrie- en Havenschap te hulp te komen ten einde een artikel
