29 OKTOBER
678
het einde zijn van mijn relaas. Niets is echter minder waar. Ik
weet bijna zeker, dat het raadswerk voor Ton de afgelopen vijf
jaar een periode is geweest van aandacht hebben voor zaken van
velerlei aard. Alvorens daarop in te gaan, is het wellicht toch
goed Ton de Zwart te schetsen zoals hij was en is. Als Bredanaar
geboren in de Rembrandtstraateen stevige knul van formaat,
werd het al snel duidelijk dat er iemand opgroeide met pit erin.
Na de lagere school studeerde hij aan MULO en H.T.S. in Breda,
wat met prima resultaten werd afgesloten en daar stond de af
gestudeerde chemicus. Docenten van toen waren verbaasd en zei
den: chemie is niet wat hij zal voortzetten; hij praat te veel.
De eerste baan lag voor hem gereed, werkend bij Neotex, een
Duitse firma in machines voor koffiebranderijen. Daardoor kwam
hij in vele landen van Europa en ook daarbuiten. Op 28 jarige
leeftijd werd hij directeur van de woningbouwvereniging St. Lau-
rentius. Organiseren, dicteren en maar praten met mensenjhij kon
zich in die functie eens goed uitleven. Het was een fijne tijd,
maar wel een zware en verantwoordelijke taak. Zoals het bij ve
len gaat, wist hij toch nog tijd te vinden voor andere zaken.
Het huwelijk met Marian en het feest in Boshek nu zo'n 11 jaar
geleden, zal niet vlug uit jullie gedachten verdwijnen. Overi
gens, je weet dat na de brand in Boshek, er nieuwe plannen be
staan voor herbouw. Mochten jullie de 12? jaar daar vieren, laat
het dan even weten. Het huis aan het Ruitersbos en dat zult u
misschien niet weten, is gebouwd op toen misschien wat ondeugde
lijke maar toch maagdelijke tuinbouwgrondDe familie Kleemans
heeft daarop jarenlang met noeste handen een teelt bedreven. Dan
komt de Nationale Woningraad, waar Ton hoofd is van bestuur en
organisatie in rayon Zuid. Adviseren en raad geven aan besturen
van woningraden, heb je dan nog tijd voor politiek? Ja. Ton
zocht meer. Hij was leergierig, wilde zich waarmaken en had
eigenlijk altijd wel wat voor de politiek gevoeld. Dat zit toch
in je, het komt meestal niet vanzelf. Zoals al is gezegd, op 7
september 1982 volgde de beëdiging in de raad. Met Ton traden
toen nog 15 nieuwe leden aan. De heer Merkx sprak: "datgene wat
u zoëven hebt beloofd, legt op u een zware belasting. U zult de
bevolking van Breda vertegenwoordigen en mijns inziens is dat
een zeer zware opgave. De bevolking heeft u gekozen en u draagt
thans een hele verantwoordelijkheid, maar met elkaar zullen we
erin slagen deze taak goed te volbrengen". Ton, je voelde je
goed thuis in deze raad en in de C.D.A.-fractie, onder aanvoe
ring van mevrouw Van Rooy-Van den Heuvel. In de commissie wonen
kon je meteen veel zaken bediscussiëren en steunen waar dat
mogelijk was. Het was dan ook niet verwonderlijk, dat je in de
eerste echte raadsvergadering na de beëdiging, op 16 september
1982 er flink tegenaan ging. De wijk Ypelaar zou worden aange
sloten op stadsverwarming. Jan van den Wijngaard, specialist in
dat soort zaken, was de eerste spreker en kondigde aan dat col
lega Ton de Zwart nog op deze materie zou ingaan. Het is niet
voor eenieder weggelegd om zo aangekondigd te worden alvorens te
spreken. Wij hebben het geweten. Je sprak over woningeigenaren,
woningbouwcorporaties en alles wat met het aansluiten op de
stadsverwarming te maken had. Je ging met het voorstel om alsof
je het zelf geschreven had. Je stelde je vaak positief, doch ook
wel eens critisch op, maar dat is goed. Daar konden we allen mee
