17 NOVEMBER 1988
476
len nadrukkelijk aandacht schenken aan bekendmaking en ook in in
dividuele situaties zullen we ingaan op een oplossing voor even
tuele aanlever-problematiek. Doordat we vier keer per jaar opha
len kunnen we vrij exact prognosticeren wat de daaraan verbonden
kosten zijn. Bij de invoering van de minicontainers gingen we
uit van een veronderstelde ophaal van 1220 minicontainers bij
een uitzet van 1300, omdat anders de wijk te groot werd. Deze on
zekerheden zijn er niet. De enige onzekerheid die er is, en die
heb ik ook in de commissie gemeld, is dat hier is uitgegaan van
een geprognosticeerd aanbod van één kilogram per huishouden en
dat de verwerkingskosten van één kilogram, dus 120.000 kilogram
op jaarbasis, in de prijs zijn verdisconteerd. Ik hoop dat ik
naar U kan toekomen met de mededeling, dat de inschatting te
laag was en dat de opbrengst meer is. Dan betekent dat een addi
tionele kostenfactor. Het betekent een mindere kostenfactor per
kilogram ingezameld chemisch afval. Als onverhoopt die ene kilo
gram niet wordt gehaald, dan is de prognose te optimistisch ge
weest en zullen de kosten lager zijn. Dat is de enige onzekere
factor in de prognose ten aanzien van de kosten. Ten aanzien van
de voorlichting, er is een heel draaiboek, wil ik ongevraagd de
toezegging doen, dat ik daarover in de commissie regelmatig in
formatie zal verstrekken. Ik hoop dat ik hiermee de somber ge
stemden in de P.v.d.A. wat optimistischer heb gemaakt. Wij wil
len met deze invoering een belangrijke basis voor het scheiden
aan de bron, althans het weghalen van een storend element bij
het scheiden aan de bron, realiseren. Daarmee leven we ook in de
gedachte van de P.v.d.A. in het kader van de milieuaanpak. Een
ander punt is dat de inzameling vier keer per jaar gebeurt door
een particulier bedrijf. Daar is bewust voor gekozen. Er is be
wust gekozen om dit niet via de milieudienst te doen, omdat wij
een aanmerkelijke verstoring krijgen van de hele bedrijfseconomi
sche benadering. We halen namelijk vier keer per jaar op en daar
voor kun je geen structurele voorziening treffen. Dat betekent
namelijk een piekbelasting. Bedrijfseconomisch gezien is het van
uit die optiek alleszins verdedigbaar. In het kader van het pro
vinciaal afvalstoffenplan klein chemisch afval, waartoe ik op 8
december op het provinciehuis de voorbeelden vanuit Breda mag
presenteren, wordt juist gepleit voor een koppeling met het
klein chemisch afval uit bedrijven vergelijkbaar met dit geheel,
waarvoor door de provincie ook een aantal bedrijven zijn aangewe
zen die voldoen aan de normen en de criteria die door de provin
cie gesteld worden om daar invulling aan te geven. We hebben één
van deze bedrijven hiervoor uitgekozen. Met dit bedrijf hebben
we zowel bedrijfseconomisch als milieuhygiënisch verantwoord een
ophaal. Het is dus geen principiële keuze om dit ten dele te
privatiseren, maar het is bewust een keuze uit bedrijfseconomi
sche gronden, waarbij de deskundigheid en de investeringen bij
het bedrijf aanwezig zijn. Denkt U maar aan de chemokar die inge
zet moet worden. We zouden dan een chemokar moeten hebben die,
afgezien van die vier keer per jaar, de rest van het jaar werk
loos op de werf zou staan en de deskundigheid, want er moeten la
boranten zijn die de zaak daarna milieuhygiënisch verwerken. Dat
is de achtergrond van de particuliere inzameling. Dit neemt ech
ter niet weg dat de primaire verantwoordelijkheid bij de milieu
dienst blijft liggen. Mevrouw Pellis en de heer Garritsen vonden
