30 NOVEMBER 1988 637
Jetty brengt ons In een bepaalde sfeer
en spreekt over het knooppunt nog een keer.
Met kloppend hart in deze mooie dagen
voor kinderen en groten, het is een blijvend vragen.
Nog even geduld, en we zullen het weten,
knooppunt wellicht of stedenrij heten.
Jaren terug toen nog het karretje over de zandweg reed,
straks nog veel auto's, als je dat maar weet.
Parkeermeters kraken dat maakt me toch moe.
Er komen onbreekbare, dat zeg ik je toe.
En wethouder Rattink, doe ons nog een lol,
zet niet te hoge silo's daar ginder bij Skol.
Ook Princenhage die wil je niet vergeten,
maar dat had je ons al eerder laten weten.
André als nieuweling sprak helder en vlot,
hij weet al verdraaid goed hoe het allemaal mot.
Hij kreeg steun van het college. Dat kwam heel goed uit.
Dan kun je voorlopig al aardig vooruit.
Onderwijs, cultuur, recreatie waaronder N.A.C.
bracht alles naar voren, en zei het met gemak.
Het komen van een wielerbaan, wel of niet,
dat zijn op dit moment ieders zorgen niet.
Kompasprojecten, Hogeschool en zo meer,
dat was het slot van de vorige keer.
Alhoewel zijn uiteenzetting een bladzijde tekort,
we hopen dat dat de volgende keer wat beter wordt.
Maar aan alles komt een end. Doch ook aan dit spel
en de voorzitter is weer present. Gelukkig toch wel.
Vanaf deze plaats sterkte en gezondheid voor U
en zit U nu beter? We gaan verder nu.
Nog een motie ondersteund, door twee grote partijen,
dat moet een goede zijn. Het zal U verblijden.
De fractie-voorzitter van het C.D.A. liet zich horen.
Het lijkt wel of hij op het voetbalveld is geboren.
En Joep, die kon het natuurlijk niet laten,
maar de voorzitter had hem direct in de gaten.
Wat hebben die twee toch, zou je zo denken.
Het is te hopen dat ze elkaar voldoening gaan schenken.
De Leeuw wilde weten wat bedoelt U nou met te zijner tijd.
En over het Groningsproject Vonk, daar wilde hij ook wel wat
kwij t
Nico, die wilde nog graag veel dingen weten,
maar ook hij kreeg beslist niet veel meer tijd toegemeten.
De parade van de twee drenkelingen komt aan bod.
Een nietszeggend verhaal waar niemand wijzer van wordt.
Vele snakken naar koffie aan het eind van dit verhaal.
Dat was de tweede termijn, namens ons allemaal.
Nog even het college, krachtig en kort.
Er is niemand die wil dat het een latertje wordt.
En wat dacht ik wat drinkt de secretaris een glas,
maar toen zag ik dat het de bekende viskom was.
Wat tot het onmogelijke leek, gebeurde spontaan.
Iedereen lachte, maar waar komt dat vandaan?
Van Frans en van Bert en zeker van Joep,
die stonden terdege bij elkaar op de stoep.
