29 MAART 1990
143
tie met onze K.C.A.-box denk ik dat je kunt zeggen: we heb
ben al een systeem om de gevaarlijke elementen eruit te ha
len, en dat werkt voortreffelijk. Daarbij blijft dan een be
perkte rest-fractie over, die voor storten of verbranden in
aanmerking komt. Nu kom ik ook aan de vragen van mevrouw
Pellis toe. Toen mevrouw Pellis begon dacht ik, maar geluk
kig zei ze later dat ik het allemaal al had verteld, wat ze
een paar weken later in de Volkskrant las, die is in de com
missie niet bij de les geweest. Ik heb namelijk uitvoerig
verteld dat wij overstroomd worden door het dumpen van pa
pier op de Nederlandse markt vanuit Duitsland, Canada en
Amerika. Ik heb toen ook gezegd dat wij het initiatief heb
ben genomen contact op te nemen met de V.N.G. om na te
gaan welke consequenties dit heeft, en om via de V.N.G. aan
het Rijk te vragen of hier maatregelen moeten worden geno
men, om de situatie die mevrouw Pellis vreest, en niet ten
onrechte vreest, te voorkomen. Deze vraag hebben we dus een
maand geleden al beantwoord. Dat betekent dat wij, in af
wachting van de mogelijkheden die het ministerie van
V.R.O.M. heeft ten aanzien van deze ontwikkeling, op dit
ogenblik moeten doorgaan met ons eigen systeem. Daarbij
merk ik nadrukkelijk op dat vanuit de V.N.G. en inmiddels
ook vanuit het ministerie van V.R.O.M., hoewel ambtelijk,
voorstellen worden ontwikkeld om het ongecontroleerd dumpen
van oud-papier vanuit het buitenland in Nederland te voorko
men, om datgene waarvoor U vreest, te voorkomen. Ik denk
dus dat de vrees dat dat op korte termijn een totale
instorting van de markt gaat betekenen, niet aanwezig hoeft
te zijn. Als we op een nul-vergoeding zouden uitkomen, dan
komt een andere vraag aan de orde, namelijk of we dan de
een-cent vergoeding per kilo die nu als minimum wordt veron
dersteld niet op nul moeten zetten? Maar de kern van de
vraag is: kunnen wij het verwerken en kunnen wij dit materi
aal voor hergebruik gebruiken? Wat de financiën betreft
moet ik opmerken dat de vier-cent vergoeding, die nu het
maximum is, gelijk is aan de stort-kosten, want we betalen
veertig gulden per ton. Aangezien een ton duizend kilo is,
is vier cent per kilo: veertig gulden. Dus naarmate de prij
zen stijgen, wordt het in de uiterste situatie des te renda
beler. Maar het element van hergebruik is nog belangrijker
en daar delen mevrouw Pellis en ik de zorg. Uitgangspunt
bij het inzamelen van oud-papier is niet om verenigingen te
subsidiëren, maar om het hergebruik te stimuleren. Dat moe
ten we niet uit het oog verliezen. Zolang als ik het poli
tieke leven heb, zal ik dienaangaande de vinger aan de pols
houden en ik ben ervan overtuigd dat dat na mij ook gebeurt.
Mevrouw PELLIS
In de commissie is het uitgebreid aan de orde geweest, maar
mij werd toen niet duidelijk of dat het hier wordt gestort,
of dat het aan de papierfabrieken wordt aangeboden. Er
wordt daar 26 miljoen opgehaald en er kan daar maar 21 mil
joen voor hergebruik worden aangewend. Mijn vraag is kan
het bij ons in Nederland worden gestort, of wordt het inder
daad voor hergebruik aangewend?
