1 FEBRUARI 1990
9
da een evaluatie gehouden heeft. Goed dat Breda ook kri
tisch gekeken heeft en bijvoorbeeld ook heeft durven stel
len, in het begin wat eufemistisch van: er is niet optimaal
gebruik gemaakt van de bijdragenregeling sportieve voorzie
ningen, maar vervolgens ruiterlijk heeft toegegeven: het is
mislukt. De V.V.D.-fractie is daar niet rouwig om, omdat
dit één van de regelingen was die volgens ons niet in het
minimabeleid op deze manier paste. Daarvoor in de plaats
komt de bijdragenregeling drempelbedrag bijzondere kosten.
Om even bij het laatste stil te staan: hier is op heel dui
delijke wijze aangegeven wat je moet verstaan onder het be
grip "minima". Veel duidelijker dan in andere regels. Heel
eenvoudig maar doeltreffend is aangegeven: hoe meer je ver
dient hoe minder je er aanspraak op kunt maken. Maar is de
nood aan de man, dan kan dat. Dat is een ruimer begrip en
ik denk dat dat het rechtsgevoel van burgers ook aangenaam
zal treffen. Een ander punt is een voorstel dat vele malen
op de collegetafel is geweest en vele malen in de commissie
vergaderingen, en waarover heel lang en uitvoerig is gespro
ken. Het voorstel van de V.V.D.-fractie om een tekstwijzi
ging aan te brengen in het besluit is correct opgenomen.
Als ik zie hoeveel moeite er gedaan wordt binnen de gemeen
te om correcte voorstellen en besluitvormingen te krijgen,
dan denk ik dat dit keurig is aangepast. De P.v.d.A. zei:
wat fijn, we hebben zoveel gezegd en dat is allemaal overge
nomen. Ik denk dat de werkelijkheid iets anders is. De com
missie was vrij unaniem, waar het het minimabeleid betrof.
Ik denk dat de fracties wel wat van elkaar verschilden op
het punt van de bijdrage bij de sportvoorzieningen, maar de
rest is eigenlijk zeer eensgezind aangepakt.
Mevrouw HEERKENS
Ik wil tegen mevrouw Van Beusekom-Nix zeggen dat de
P.v.d.A.-fractie tevreden is, dat zij aan het eind van deze
periode in ieder geval ook de V.V.D.-fractie achter het mi
nimabeleid heeft gekregen.
Mevrouw VAN BEUSEKOM-NIX
Dit is een bekende discussie die steeds optreedt in commis
sievergaderingen. Gelukkig is het altijd zeer doeltreffend
door het college beantwoord, bijvoorbeeld bij een begro
tingsbehandeling. Daar heeft dit domme misverstand nooit
plaatsgevonden. Helaas zijn uitspraken op commissieniveau
soms niet geheel in overeenstemming met wat in de raad
wordt gezegd. Ik vind het altijd belangrijk de discussie
tussen raad en college te horen. Nooit is er enige sprake
van geweest, dat de V.V.D. zich zou afkeren van een minima
beleid. In tegendeel, we hebben onze bijdrage geleverd in
die zin dat wij zeggen: als je regelingen treft, tref ze
dan zo rechtvaardig mogelijk. Dat is niet altijd gemakke
lijk, maar ik vind dat we er aardig in geslaagd zijn. Iets
waar de V.V.D. wel op hamert en ik begrijp nu dat daar wat
ruimte voor komt, is het artikel waarin wordt gezegd: als
het geld op is, dan houdt ieder aanspraak op. Daarvoor heb
ben we in de commissievergadering een goed compromis be-
