2 MEI 1991 171 gegeven geworden, omdat het te veel tijd, te weten drie maanden zou kosten om het uit te werken. Het was op 29 juni 1989 dat wij dat antwoord kregen. Op 27 juni 1991 is, hoop ik, het definitief ontwerp daar. Dus hetgeen dat al bekend was, heeft twee jaar geduurd om uit te werken en hetgeen waar ik met name om heb gevraagd, kostte te veel tijd, want dat zou wel drie maanden gaan duren. Ik vind het een voor beeld van de moeilijke zo niet de onmogelijke bestuurbaar heid van dat hele proces. Het tweede aspect betreft de pro cedures. Mevrouw Boidin heeft er al terecht op gewezen. Er kan een groot aantal procedures gestart worden door instel lingen, organisaties, bewonersgroepen, die bij elkaar een gigantische vertraging van het bouwproces kunnen bewerkstel ligen, terwijl het college een zeer krap tijdschema voor stelt, zo krap dat er bij wijze van spreken niet eens meer met je ogen geknipperd mag worden tussendoor, want anders kunnen we in 1993 de zaak niet openen. Ik vind dat we dan op voorhand al zo'n geweldige druk leggen op wederom die be stuurbaarheid van het proces, dat ik daar toch grote twij fels bij heb of we onszelf daar niet te optimistisch en te rijk rekenen. Ten slotte: de gevel. Aanvankelijk werd bij de presentatie in de schouwburg naar voren gebracht dat we de toneeltoren om financiële overwegingen en de gevel uit monumentale overwegingen zouden handhaven. Ik vond dat een goede zaak. We leken eindelijk geleerd te hebben van de za ken rondom Sunny Cottage, door heel bewust te streven naar het handhaven van zaken die voor ons van grote waarde zijn. Echter, het heeft niet zo mogen zijn. Hoe dat precies is gegaan kan ik niet achterhalen en ik weet ook niet pre cies waar de technische problemen liggen. Maar het feit ligt nu wel voor ons, dat in het eerste dictum van het be sluit wordt voorgesteld een program van eisen vast te stel len, met uitzondering van wat er staat op bladzijde twee ten aanzien van de gevel. En daar staat in het program van eisen: de gevel blijft behouden. Met andere woorden, instem men met het voorstel dat nu voorligt betekent in principe instemmen met de sloop van de gevel. En dat betekent dat we in Breda het zoveelste monument ten grave dragen en ik denk dat het langzamerhand tijd geworden is, dat we daar eens mee ophouden. Dat zijn niet alleen woorden die nu, in 1991, worden gesproken, maar dat zijn woorden die al veel eerder zijn gesproken. Ik ben de derde spreker, die vana vond iets uit een boek haalt; het is niet Kaf ka, maar het is simpelweg de geschiedenis van Breda deel II. Op blad zijde 295 verzucht de auteur de volgende woorden: "halver wege de vijftiger en zestiger jaren van onze eeuw is de stad op een onnavolgbare eenzijdige, ongevoelige en van visie verstoken manier door doorbraken, demping en afbraak geteisterd. Wat in een groeiproces van eeuwen de stad haar eigen identiteit en individualiteit had gegeven is onher stelbaar ontwricht". Het werd geschreven in 1977, het blijkt dat we in 1991 daarvan nog niets hebben geleerd. Mevrouw NEEB-WIEGERSMA

Raadsnotulen en jaarverslagen

Breda - Notulen van de gemeenteraad | 1991 | | pagina 171