30 MEI 1991
232
hebben gekregen. Een van mijn kinderen - ik zei net: ik heb veel tijd hier doorgebracht - belde
laatst naar een secretaresse hier in het gemeentehuis. Hij presteerde het zelfs om te vragen: is
mama thuis? Dan kun je nagaan wat voor indruk zij inderdaad hebben van het leven hier. Het
zal wel even wennen zijn de komende tijd zonder jullie, inderdaad moeilijk, maar niet in alles.
Jacques Goos haalde het net even aan, er zijn ook een heleboel problemen die de afgelopen jaren
hebben gespeeld en die nauwelijks waren op te lossen. Ik vond het wel grappig datje het probleem
van de E.A.J. aanhaalde. Ik wou zeggen, ik heb hier veel geleerd in deze raad, dus ook dat
sommige dingen niet op te lossen zijn. Ik moest met Frans Römkens even grinniken omdat we
het onlangs in het college hebben gehad over het erosievandalisme en het probleem om dat
inderdaad met volledige inzet van werklozen op te kunnen lossen. Dus zo zie je, soms is het
begin dan bijna toch weer het eind. En ook de Markendaalseweg hebben we nog niet helemaal
opgelost. Ik heb in deze jaren ontzettend veel geleerd en inderdaad de afgelopen jaren ook gewerkt
in een mannenmaatschappij. Nu moet ik zeggen dat ook bij openbare werken veel veranderd is,
maar in het begin zit je toch met aardig wat mannen die ook moeten wennen aan een vrouw.
En hoewel ik zelf had ingeschat dat het niet zo'n probleem zou hoeven te zijn, merk je in het
begin toch dat er best wel wat problemen liggen en dan kijk je opeens tegen een stukje emancipatie
wat anders aan. Sommigen weten dat ik daarin nooit zo fel ben geweest maar je merkt dan in
je eigen situatie dat het toch echt wel eens zo is dat, als je ergens komt, automatisch ervan uit
wordt gegaan dat jij ook nog ergens bijhoort en dan zijn ze stomverbaasd als je dan je mond
nog opendoet. Zelfs onlangs presteerde iemand die zich niet goed had voorbereid op de situatie
in Breda het om inderdaad te denken dat er hier alleen maar mannen in het college aanwezig
waren. Ik moet zeggen dat ik jullie dankbaar ben voor de samenwerking, dat ik ook de discussies
in de raad zal missen, ook daar heb ik veel van geleerd en de uitdaging die in die discussie zat.
Als je als raadslid begint dan moet je aardig wat leren. Als je dan verder gaat, dan vraag je je
wel eens af: kan ik dat wel? Sommigen in deze raad weten dat ook. Maar met de uitdaging die
jullie mij hebben geboden, heb ik in ieder geval veel meer zelfvertrouwen gekregen en denk ik
dat ik ook de rest van mijn leven dat in ieder geval nooit meer zal missen. De relatie tussen de
raad en het college ben ik van deze kant van de tafel toch wat moeizamer gaan zien. Je ziet als
raadslid maar een topje van de totale organisatie, de stukken die hier vanavond ook aan bod
kwamen. En we hebben wel eens in deze raad gestoeid over inspraak/informatie, en we konden
wel eens van mening verschillen over hoe dat naar de burgers van Breda moet gaan. Maar ik
kan U verzekeren en ik kan het niet laten om het vanavond toch weer te zeggen, dat er over
paaltjes en drempels ontzèttend veel inspraak kan zijn, ook met allerlei ambtenaren, en dat dat
ontzèttend veel tijd kan vreten. En je wordt als collegelid daar ook allemaal op aangesproken.
Je moet het inderdaad ook allemaal maar weten en dat verzuchten wij achter deze tafel weieens:
dat zouden de raadsleden toch enigszins in de gaten moeten hebben. Maar een ander punt dat
ik nog veel moeilijker vind in de relatie is: dat ongelijk bekennen heel moeilijk is in de politiek.
Het wordt vaak als een zwakheid gezien, terwijl aan de andere kant de raad en ook sommige
mensen in de stad graag willen dat je af en toe toegeeft dat je fout geweest bent, want daar zijn
ze dan in feite op uit. En eigenlijk mag je nooit gewoon op je bek gaan, dat kan nooit goed gaan.
Ik zeg dit misschien ook vanuit de ervaringen van de afgelopen week waarin het vaak ook heel
moeilijk was om tot een bepaald besluit te komen. En nu kan het eigen zijn aan het politiek bedrijf
dat het allemaal niet mag en dat je dan zwak bent, maar te vaak wordt die rekening opgemaakt
in het kader van winst en verlies en ik denk dat dat gewoon slecht is. En dat wou ik in ieder
geval vanavond nog even kwijt. Een ander ding, en ik heb me afgevraagd of ik dat nou allemaal
moet zeggen maar aan de andere kant krijg je zo weinig de kans om dat te doen zodat ik dacht:
die laat ik me eerlijk gezegd niet ontglippen, is dat ik hoop dat de raad de komende tijd bij alle
grote projecten eensgezind is in het geloof in de eigen stad. Breda heeft veel te bieden, veel
mogelijkheden, zowel in de stad als met de stad. Er is de afgelopen jaren ontzettend veel in gang
gezet en nu moest de verdere besluitvorming genomen worden. Dat zal moeilijk zijn, zeker in
