28 JANUARI 1993
6
B. W. Als ik jou in dat opzicht zou mogen kenschetsen, dan denk ik dat ik mag vaststellen
dat jij altijd een kritisch lid bent geweest van B. W. Dit betekent dat jij je politieke
overtuigingen had, maar daarnaast overigens ook altijd de belangen van Breda vanuitjouw positie
in het college naar voren bracht. Je was in dat opzicht kritisch, je was lastig, Frans Römkens
is nog zo'n exemplaar van hetzelfde ras wethouder. Maar ik denk dat die mensen, die soms wel
eens wat al te enthousiaste jonge wethouders en burgemeesters afremmen, toch een buitengewoon
nuttige rol vervullen in het college, vooral ook, omdat op momenten dat een politieke besluitvor
ming heeft plaatsgevonden in het college, jij je altijd op een voortreffelijke manier collegiaal
hebt opgesteld en vervolgens die besluiten niet meesmuilend hebt geaccepteerd, maar je stond
er politiek voluit in je fractie, maar ook in de raad achter en dus wilde je je hele politieke gewicht
daarvoor ook inzetten. En ik denk dat we dat tegenwoordig nog wel eens anders beleven. Ik praat
dan natuurlijk niet over de Bredase situatie, maar ik praat dan over situaties elders in het land.
Denkt u maar aan het afgelopen weekend. Als het gaat om collegialiteit in de politiek, dan denk
ik dat het erop-kunnen-rekenen dat op essentiële momenten je collega je steunt een van de
voorwaarden is in de politiek en als je daar bij collega's niet vanuit kunt gaan, dan wordt het
besturen van zo'n stad buitengewoon vervelend. En die loyaliteit, die collegialiteit heb ik van
jou de afgelopen 2xh jaar mogen meemaken, maar ook vele wethouders en voorafgaande collega's,
voorgangers van mij als burgemeester in Breda. Ik denk ook dat ik je namens B. W.
buitengewoon kan bedanken voor je loyaliteit en collegialiteit, ondanks de meningsverschillen
en ondanks het feit dat je van tijd tot tijd buitengewoon kritisch was over procedures. Je hebt
besloten om na ISV2 jaar een punt te zetten achter je wethouderscarrière. Het commentaar van
sommigen was: ja, dat tijdstip is ongelukkig. Ik denk dat je het antwoord op die vraag zelf
voortreffelijk hebt gegeven, namelijk: afscheid nemen gebeurt altijd op ongelukkige momenten
en iedereen ziet graag het moment, dat hij zelf het aardigst acht, vooral de mensen die niet in
de positie zitten van degenen die afscheid nemen. Terecht heb je gezegd: het is nooit een goed
moment om afscheid te nemen. En ik denk dat je, ook na een carrière van I8V2 jaar en meer
dan 20 jaar in de gemeenteraad van Breda te hebben gezeten, terecht zelf het moment hebt bepaald
waarop je afscheid nam van het wethouderschap van Breda. Natuurlijk is het zo, dat met jouw
vertrek niet alleen een stukje continuïteit maar een belangrijk stuk continuïteit verloren gaat. Oók
dat is een feit in de politiek, ook dat hebben we met elkaar te accepteren. Ik denk dat ik namens
alle raadsleden spreek en ook namens alle inwoners van Breda, als ik jou dank zeg voor al die
inspanningen die je hebt verricht voor deze mooie stad Breda. Het is misschien goed dat ik bij
deze gelegenheid ook nog eens vaststel dat we überhaupt blij mogen zijn dat we afscheid kunnen
nemen van Ruud Sandberg, want hij was eigenlijk van plan om via de achterdeur uit het college
van B. W. te vertrekken. Ik heb de voering uit mijn keel moeten praten om in ieder geval
nog een afscheid te mogen organiseren. Uiteindelijk werd dat na heel veel vieren, vijven en zessen
een normale bijeenkomst vanavond zoals die natuurlijkook past bij iemand die 18 V2 jaar wethouder
is geweest. Maar ik moet zeggen dat ik zelden zo lang heb moeten praten om iemand gewoon
de normale manier van afscheid te kunnen geven. Dat is misschien ook symbolisch voor de manier
waarop jij de politiek wenst te bedrijven: met weinig poeha, je beschouwt het in feite als een
normale zaak. Toch ben ik blij dat we vanavond wel in staat zijn om officieel jou hier gedag
te zeggen. Het is overigens maar een gedeeltelijk afscheid, want over een paar maanden neem
je plaats op een vacante zetel, naar alle waarschijnlijkheid aan de overkant van deze tafel en zul
je in dat opzicht ook je politieke rol hier in de raad blijven spelen. Ik hoop, Ruud, dat jij je als
zelfstandig ondernemer nog lange tijd in deze stad thuis zult voelen. Ik zou last maar uiteraard
not least ook nog iets willen zeggen tegen Ida, tegen mevrouw Sandberg en tegen de kinderen.
Want hoe je het ook wendt of keert, als je actief wilt zijn als wethouder, als je actief wilt zijn
op de manier als Ruud Sandberg dat heeft gedaan, dan gaat dat ten koste van het gezin. Je kunt
er lang en breed over praten, je kunt er in interviews heel interessante uitspraken over doen en
het allemaal bagatelliseren, maar als je dit goed wilt doen, dan gaat dat ten koste van een heleboel
