22 DECEMBER 1994 861
Maar eenieder weet dat oude wijn, die al zuur geworden is, niet beter wordt als je er wat jonge
wijn doorheen mengt. Die wijn blijft zuur. En het belangrijkste is: in een akkoord staan slechts
uitgangspunten, doch van wezenlijk belang is welke personen en van welke signatuur gaan dat
akkoord uitvoeren. En naar mijn stellige overtuiging is van een akkoord dat uitgevoerd wordt door
het triumviraat, geen enkele heil te verwachten. Wij lopen tegen het oudejaar en dan doet men
altijd verwachtingen. Ik spreek drie verwachtingen uit. Ten eerste, dat mijn collegae in de raad
doordrongen zijn van hun taak Breda goed te besturen. Ten tweede, dat er inderdaad de door ons
gestelde de wetswijziging komt en ten derde, dat ik na vanavond niet meer behoef te zeggen:
ceterum censeo collegium delendum esse.
Mevrouw CROFT-MITTELMEIJER
Er is geen reden tot vreugde in Breda. Op 24 november deden alle wethouders van Breda afstand
van hun portefeuilles om uit de politieke impasse te geraken. Minder dan een maand later treedt
krek hetzelfde gevallen college weer aan alsof er niets is gebeurd. De logica ontgaat niet alleen
ons, maar vooral de Bredase burgers. Hoe heeft het zover kunnen komen? In september, tijdens
het beruchte raadsbebat, dwongen CDA, PvdA en D66 de wethouder van Groen Links op te
stappen. Groen Links dat, als ze het advies van de gemeentesecretaris had opgevolgd, nu nog in
het college had kunnen zitten. Het advies was namelijk geduld te betrachten, omdat Van Fessem
eigenlijk al verwikkeld was in een politieke doodsstrijd met het Chassé Theater. Het zou slechts
een kwestie van tijd zijn. Groen Links had echter geen geduld en wilde zelf de kop van Van Fessem
afhakken om daarmee politieke sier te maken. Natuurlijk was dit een politiek onnozele manoeuvre,
de rangen van CDA, D66 en PvdA sloten en wie kaatst mag de bal verwachten. Vanaf dat moment
was het lot van wethouder Maas bezegeldNa het vertrek van Groen Links uit het college probeerde
het restant van het college zichzelf overeind te houden en tevens Van Fessem te begeleiden op
zijn politieke sterfbed. In november gaf deze dan ook uiteindelijk zijn politieke pijp aan Maarten
en ontstond het begin van de klucht van Breda. Het CDA wilde geen wethouder meer leveren,
aangezien dat steeds meer leek op een vakantiebaantje. Lonkend werden er wulpse blikken geworpen
in de richting van de VVD. Maar de VVD was voorjaar 1994 nog niet vergeten, toen ze zonder
pardon aan de kant werd gezet voor een nieuwe en jongere partner. Natuurlijkhad de VVD begrip
voor het berouw van haar voormalige huwelijkspartner, maar er moest meer worden gezegd dan
alleen sorry om het gedane leed te verzachten. Volledig nieuwe onderhandelingen en een
demissionair college moesten de basis vormen voor een nieuw huwelijk op huwelijkse voorwaarden.
Dat twee wethouders voor de ex-partner, als compensatie voor het slippertje van vijf maanden,
een te zware eis zou zijn is niet gezegd. Erger nog de PvdA, ook een terechte superverliezer bij
de verkiezingen in maart jongstleden, vond dat ook zij nu recht had op een tweede wethouder,
waarmee een nieuw huwelijk gebaseerd diende te worden op een monstercollege van maar liefst
acht wethouders, het grootste college van Nederland. D66 sprak uitsluitend over de kliekjes die
uit de andere portefeuilles zouden vallen als zijnde verdeelbaar, daarmee implicerend dat zij nog
steeds de portefeuilles bezaten. Zij maakten van het wethouderswerk niet alleen maar vakantiewerk,
maar ook deeltijdfuncties. Pas toen de PvdA besefte dat zowel de kwantiteit als de kwaliteit van
de fractie minimaal was, werd de optie van een tweede PvdA-wethouder weer verworpen. Ook
de VVD was reeds tot de conclusie gekomen dat de CD A-vos wel zijn haren maar niet zijn streken
had verloren. Hethuwelijkwerd dus afgezegd. Direct gingen de resterendepartijen weer met elkaar
rond de tafel en besloten om de onwerkbare situatie van november weer voort te zetten. Met
hernieuwde moed en een verse kop van jut voor het schouwburgproject wil de oude ploeg weer
aantreden. Dat aan het geluid dat de Bredanaars afgelopen zaterdag hebben gegeven voorbij wordt
gegaan is inherent aan dit college. De mond vol van inspraak, maar het hart vol met ambities,
prestige en machtswellust. Wat gebeurde er namelijk op zaterdag? De heer Adank refereerde er
al aan, 110 willekeurige Bredanaars deden mee aan een onderzoek waarvan de uitslag buitengewoon
opmerkelijk te noemen is. 59% van de deelnemers wenste nieuwe gemeenteraadsverkiezingen
