20 MAART 1997
148
die druk opleveren? Een kritiekloze houding ten opzichte van het voorliggende voorstel? Die wordt
door de heer Dubbelman zo geformuleerd, dat het in feite primair vooral gaat om het vertrouwen
in de Raad van Commissarissen. Later heeft hij daaraan toegevoegd dat het eigenlijk ook gaat
om de gemeente, maar het vertrouwen in het college heeft hij niet eens aan de orde gesteld. Het
gaat inderdaad om het gehalte 'oude jongens krentenbrood', en ook die opmerking van mevrouw
Heerkens kan ik wel onderschrijven. De opgelegde druk vind ik ongepermitteerd. Het betreft hier
een belangrijk onderwerp, dat zeer regelmatig op de politieke agenda terugkeert. Bovendien gaat
het ontzettend veel middelen aan, die Breda daar jaarlijks insteekt en keer op keer insteekt. Dit
betekent datje hierover openlijk en vrij moet kunnen debatteren, maar ook kritisch moet kunnen
debatteren. Daar waar dingen fout gaan, moet je ook de vinger op de zere plek kunnen leggen.
Ook mijn fractie is niet bereid om zich door de heer Dubbelman de mond te laten snoeren. En
mijnheer Dubbelman, dat is wat anders dan zand in de machine van het Chassé Theater strooien.
De heer BOER
Bij interruptie. U zit toch niet in het college? Het dreigement geldt toch alleen voor de mensen
die in het college zitten? Want zij moeten naar de heer Dubbelman luisteren.
De heer SCHRODER
Een goed verstaander heeft een half woord nodig, mijnheer Boer. Ikheb me heel duidelijkgeërgerd
aan de opstelling van mijnheer Dubbelman. In dezen heeft hij niet alleen u aangevallen, maar hij
heeft ook in de richting van mijn fractie een aanval uitgesproken. Met betrekking tot het voorstel
zelf het volgende. Het zal duidelijk zijn dat een beoordeling van het raadsvoorstel, zoals dat
voorligt, een hele moeilijke zaak is voor GroenLinks. Waarom? Wij zijn altijd tegen de bouw van
de schouwburg geweest, maar wij zijn realistisch genoeg om te beseffen dat het gebouw er nu
eenmaal staat. Daarbij wil ik, niet alleen de heer Dubbelman, maar het hele CDA verwijzen naar
de diverse verkiezingsprogramma's, waarin met name GroenLinks zich altijd een warm voorstander
heeft getoond van de inzet van behoorlijk wat middelen voor cultuur, en daarbij hoort ook een
theater. In die zin zijn wij onverdacht. Dat wij niet geloofden in het grote concept van deze schouw
burg, kan ons toch nauwelijks euvel worden geduid, gelet op de historie van de afgelopen
tweeënhalf jaar. Dit betekent dat het geld mag kosten, maar ik wil daarbij tegelijkertijd verwijzen
naar de brief van de heer Braat van de Bredase Opera, die deze week in De Stem stond gepubli
ceerd. Hij wijst de politiek er heel duidelijk op waarom het ging. Het ging om een behoorlijk
cultureel gehalte, om bereikbaarheid, om amateurtheater. Bovendien zegt hijwat wij nu merken
is dat er én geld bij moet, én dat er toch wordt gesneden in het cultuuraanbod en daarom was het
toch allemaal niet te doen. Dit is een beetje een noodkreet, die ons in ieder geval zeker aan het
hart gaat. Want ik denk dat die man heel duidelijk de vinger op de zere plek legt. Zoals gezegd,
GroenLinks wil best verantwoordelijkheid nemen, ook voor keuzes, impopulaire keuzes die vandaag
voorliggen. Dat betekent dat wij zeker niet willen aansturen op een faillissement van het Chassé
Theater, dus in die zin zouden wij het voorstel moeten ondersteunen. Echter, het ontslaat ons niet
van de verplichting om het totaal eens goed in beeld te brengen en te kijken waar onze punten
van kritiek liggen, en of dan, alles afwegend, die steun, die wellicht van ons zal worden gevraagd,
ook daadwerkelijk kan worden gegeven. Voor ons is dit van belang, omdathethier, wat ons betreft,
de zoveelste crisis betreft. En ik spreek heel nadrukkelijk over crisis, omdat de heer Dubbelman
dat op die wijze toch min of meer intoneert. Steeds hebben we opnieuw te maken met tekorten,
maar ook steeds, nadat weer een tekort is opgedoemd, komen er nieuwe plannen waarover
behoorlijk wat optimisme bestaat. En steeds is het de theaterdirectie die deze plannen presenteert.
Het gaat altijd om extra geld erbij, en later blijkt dat die plannen toch weer zijn gebouwd op los
zand. Het is het zoveelste voorstel, dat na het zoveelste tekort wordt gepresenteerd. Elk voorstel
wordt met het nodige enthousiasme gebracht, in de zin van: kijk nu eens naar de toekomst, als
we dit allemaal doen, dan zal het beter gaan. Maar steeds blijkt het los zand. In de commissie
hebben wij al gezegd: laten wij het nu eens reëel bekijken, laten we het cijfermatig eens goed in
beeld brengen, maak duidelijk over welke risico's we spreken, en dan kunnen we, wellicht, een
nog duurder plan van stal halen, waarvan we inderdaad kunnen zeggen: we geloven er wel of niet
in. Maar dat is hier niet aan de orde, wantje moet kunnen controleren of cijfers betrouwbaar zijn,
