25 en 26 MAART 1997
212
het college van Breda opdracht te geven dit gevoel van onveiligheid nader te onderzoeken en met
voorstellen naar de raad te komen om hieraan wat te doen;
en gaat over tot de orde van de vergadering.
De heer KWISTHOUT
Het moge duidelijk zijn dat de SP het beleid van de collegepartijen niet ondersteunt. Ik wil op
een aantal actuele punten ingaan, om duidelijk te maken wat de verschillen zijn tussen de
opvattingen van de SP en die van de meeste andere partijen. De Armoedenota en het Beleidsplan
ABW, alsmede andere nota's en raadsvoorstellen geven duidelijk aan hoe het college zich opstelt
als het gaat om sociaal beleid. Armoede is, in de visie van de gemeente, een individueel probleem,
dat meestal is ontstaan door verwijtbaar gedrag van de betrokkene. De oplossing die het college
aandraagt is "mensen aan het werk helpen" doormiddel vangesubsidieerdebanen, zoals deMelkert
1-, 2- en 3-regelingen en de banenpool. Vaak worden mensen zelfs gedwongen om dit werk te
aanvaarden, op straffe van verlies van of van korting op hun uitkering. Het is werk zonder
perspectief en zonder fatsoenlijke beloning. Sterker nog, het komt regelmatig voor dat men door
het aanvaarden van dergelijk werk er in het besteedbaar inkomen op achteruitgaat. Daar komt
bij, dat er een verschuiving plaatsvindt van regulier werk naar gesubsidieerd werk, en van
bijvoorbeeld de B.S.W. naar de banenpool. De activiteiten blijven hetzelfde, alleen de beloning
en de arbeidsomstandigheden verminderen. Op deze manier wordteen kaste gecreëerd van mensen
die onder slechte voorwaarden werk moeten verrichten. Een gemeente die deze ontwikkeling als
een summum van sociaal beleid ziet, en als dé oplossing voor het armoedeprobleem, is in onze
ogen verkeerd bezig. De SP is van mening dat armoede een structureel probleem is, dat niet uit
de lucht is komen vallen, maar dat is gecreëerd door afbraak van rechten en bezuinigingen op
voorzieningen. Partijen die nu ach en wee roepen, en die met allerlei lapmiddelen en pleistertjes
proberen te laten zien dat ze toch wel degelijk aandacht hebben voor het probleem, zijn huichelaars:
het zijn hun eigen partijgenoten in Den Haag die de problemen hebben veroorzaakt, en het is hun
eigen college dat op dezelfde voet verdergaat. Zolang de gemeente met de ene hand geeft wat met
de andere hand wordt teruggepakt, zolang men blijft geloven in het idee dat armoede een individueel
probleem is, en zolang men denkt dat de armoede is opgelost als iedereen aan het werk is, ongeacht
de kwaliteit van en de beloning voor dat werk, zal er in Breda armoede blijven bestaan. Over
het functioneren van de Sociale Dienst het volgende. Behoor je tot die categorie personen voor
wie werk niet is weggelegd, dan wordt het leven je onmogelijk gemaakt. Naast het feit dat je
gewoon te weinig geld krijgt om naar algemeen aanvaarde normen te kunnen leven, hetgeen door
velen wordt erkend en wat de gemeenteraad ook door middel van een motie heeft onderschreven,
word je zonder meer gewaarmerkt als potentieel fraudeur en profiteur, en moet je in ruil voor
je uitkering al je privacy en waardigheid inleveren. Bijstandsgerechtigden leven met de constante
dreiging van "Big Brother", die al hun stappen volgt. Het ultieme voorbeeld van deze politiek
is het girogluren. Nog steeds mogen mensen bij heronderzoeken hun uitgaven niet weglakken.
Dit ondanks een uitspraak van de Registratiekamer, die zegt dat er geen kopieën van bank- of
giroafschriften mogen worden gemaakt en dat uitgaven wel degelijk mogen worden afgelakt. De
gemeente Schijndel heeft het girogluren onlangs afgeschaft, omdat het contraproductief is, want
er is slechts 2% van de gecontroleerde mensen op wie een eventuele verdenking rust. Het tast
mensen aan in hun waardigheid en het houdt de bureaucratie in stand. De controleur van de
armenzorg is uit zijn graf opgestaan. Vraagt u maar eens aan ouderen waarom zij zelden naar de
Sociale Dienst toegaan. Dat is om die reden. Het girogluren is geen landelijke richtlijn. In de
AlgemeneBijstandswetstaatnietsoverhetcontrolerenvanuitgaven.Debelasting controleert alleen
als er een zwaar vermoeden van fraude bestaat, en dan nog alleen de gegevens die de betreffende
persoon zelf aandraagt. Als de belastingdienst dezelfde richtlijnen zou aanhouden als de Sociale
Dienst dan zou er heel wat minder belastingfraude zijn. Het Chassé Theater.
