6 FEBRUARI 1997
55
staatjes mis ik 301 personen. Ik snap absoluut niet wat ik dan uit de staatjes moet afleiden. Ten
tweede. Wethouder Welschen had het in zijn tijd al over grijze fraude. Dat was de oogluikend
toegestane bijverdienste, omdat toen al bekend was dat van het minimum niet te leven is. Nu is
er alleen nog maar zwarte en witte fraude. Is de tolerantie gezakt en is de PvdA minder sociaal
geworden, of is het minimum leefbaarder geworden? Omdat wij in het eerste geloven, pleiten wij
toch voor een grijze fraude. Zeker als we de kosten zien, die moeten worden gemaakt om dat op
te sporen. Een grijze fraude van 2.000,-- per jaar. Is dat zo onmogelijk?
De heer VERPAALEN
Als een van de laatsten moet je altijd proberen om argumenten naar voren te brengen, die nog
niet door anderen naar voren zijn gebracht. Het is een redelijk goed stuk als uitgangspunt. Er is
al gezegd dat het stuk klaarblijkelijk bijzonder veel haast had, waardoor het niet dfe aandacht kon
krijgen die het eigenlijk zou moeten verdienen. Naast de argumenten die anderen al hebben
aangevoerd, dat het toch nog niet helemaal correct is, zou ik willen opmerken dat ik een kopje
"Communicatie met de burgers" heb gemist. Wat bedoel ik daarmee? Nergens wordt het belang
benadrukt dat de gemeente voortdurend voorl ichting moet geven aan de burgers over de voordelen
die het nieuwe beleid kan bieden. Anderzijds staat ook nergens vermeld waar burgers, die eventueel
ideeën hebben om een Melkertbaan te creëren, zich kunnen melden. Ik was deze week bezig met
het invoegen van mijn losbladige edities en ik vond dat ik best een juffrouw zou kunnen gebruiken,
die de ene maand twee uur werkt, en de andere maand vier uur. Dat zou een Melkertbaan kunnen
worden. Waar zou ik mijn ideetje kwijt kunnen, c.q. kunnen vragen waar zo'n dame of heer te
verkrijgen is? Dat staat nergens in. En dat noem ik een gebrek aan communicatie. In de vorige
periode heb ik ervoor gepleit, dat bij het inkoopbeleidbij de Arbeidsvoorziening niet meer wordt
gesproken over een inspanningsverplichting van de Arbeidsvoorziening, maar van een resultaatsver
plichting. De inspanningen van de Arbeidsvoorziening vond ik over het algemeen te laag, te weinig.
Vandaar, dat ik er wederom voor pleit dat als uitgangspunt een resultaatsverplichting wordt
opgenomen. De Arbeidsvoorziening garandeert een bepaald resultaat, en anders krijgen zij hun
geld niet.
De heer KWISTHOUT
Ik zal niet in details treden, maar ik zal proberen aan te geven waarom wij het in hoofdl ijnen oneens
zijn met de doelstelling en de strekking van dit Beleidsplan. Over het uitstroombeleid: 76% van
de werklozen is onbemiddeibaar. Dat houdt in dat de arbeidsmarkt voor deze mensen op slot wordt
verklaard, dat het college voor deze mensen de hoop heeft opgegeven dat zij ooit nog eens uit
hun uitzichtloze situatie komen. Met andere woorden, het Arbeidsbureau schrijft driekwart van
de werklozen af en richt zich alleen maar op de mensen, die goede vooruitzichten hebben op een
baan. Op deze manier wordt het Arbeidsbureau een veredeld uitzendbureau, dat immers ook alleen
maar mensen helpt, waaraan zij kunnen verdienen. Over de Melkertbaan: het college is
wildenthousiast over de Melkertbaan en de banenpool. Niet zo verwonderlijk, aangezien de
verantwoordelijke portefeuillehouder tot dezelfde partij behoort als de bedenker van deze
gesubsidieerde arbeid. Het werk, dat door deze mensen wordt gedaan, is maatschappelijk gezien
nuttig. Conciërges, conducteurs, et cetera leveren de maatschappij op termijn geld op. Het feit
dat de markt geen behoefte heeft aan deze banen, omdat zij voor de individuele producent niet
winstgevend zijn, geeft al aan dat er toch iets mis is met onze maatschappij. Iemand met een
Melkertbaan of in een banenpool werkt onder slechtere arbeidsvoorwaarden dan mensen met een
normale baan. Dat vind ik al uiterst onrechtvaardig. Daarbij komt nog dat de goedkopere banen
de normale werkgelegenheid gaan verdringen. Ik wil graag een New Yorks voorbeeld aanhalen,
waar alle medewerkers van een plantsoenendienst werden ontslagen en waar een week later
werklozen werden gedwongen, of straffe van verlies van hun uitkering, de plantsoenen te
onderhouden. Die kant gaan wij ook op in Nederland. Over het fraudebeleid: het Beleidsplan
constateert dat het steeds strenger controleren van gegevens op gespannen voet staat met de wens
om procedures zo eenvoudig mogelijk te houden. Dat is belangrijk, en de SP is het daarmee ook
eens, maar ik zou zo graag zien dat de gemeente de wens uitspreekt om mensen in hun waardigheid
te laten, en daarbij conclusies trekt met betrekking tot het fraudebestrijdingsbeleid. De SP vindt
