25 MAART 1999
119
geheel en al vrijwillig is gekozen. Bij zo'n gelegenheid wil het gebruik dat de raadsnestor
enkele woorden spreekt. De burgemeester heeft zojuist jouw verdiensten gedurende bijna
dertien jaar wethouderschap uitgebreid geschetst. Ik wil niet in herhalingen vallen, en
daarom van mijn kant geen opsomming van al datgene wat je voor de stad hebt gedaan.
Dat is eenieder in deze raad genoegzaam bekend. De raad wil wel zijn waardering tot
uitdrukking brengen, niet met woorden, maar met een geschenk, een passend geschenk.
Harry, in overleg is gekozen voor een boekenpakket volgens jouw eigen voorkeur. Het ligt
voor de hand dat een neerlandicus, want dat ben je van professie, kiest voor hedendaagse
Nederlandse literatuur. Dat is zonder meer vanzelfsprekend. Maar het geeft wel te denken
als een politicus, een wethouder, dan zijn keuze laat vallen op de vijfdelige serie Het
Bureau van J.J. Voskuil. Ook degenen die dat werk niet hebben gelezen, en dat zullen
waarschijnlijk de meesten in de raad zijn, weten dat die romancyclus het naargeestige
leven beschrijft op het A.P. Beerta-lnstituut voor volkskunde, naamkunde en dialectologie.
Het is een parodie op een verstikkende kantoorbureaucratie, waar de hoofdpersoon,
voortdurend geteisterd door hoofdpijn en maagklachten, zich tot zijn pensionering moet
zien staande te houden tussen enerzijds een heel abstract hoger gezag, dat voortdurend
de bezuinigingsschroef verder aandraait, en zijn collega's en ondergeschikten, onder wie
een stel luiwammesen en nietsnutten, die voortdurend moeten worden afgerekend. Harry,
jij en ik weten heel goed dat elke gelijkenis met het Stadskantoor ontbreekt, en zeker met
de daar werkzame bestuurders en ambtenaren. Maar toch Harry, toch die keuze. Laten we
het erop houden dat je wel een erg zwaar middel nodig hebt om af te kicken, en dat moet
zo wel lukken, lijkt mij. Harry, de boekhandel Van Kemenade&Hollaers, jouw
hofleverancier, heeft bij het boekenpakket een fraaie poster gevoegd, die je kan
inspireren bij het doorworstelen van de bijna 5.000 pagina's van Het Bureau. Overigens
voor de goede orde, er verschijnen nog twee delen. Je kunt intekenen bij die boekhandel.
De VOORZITTER
Zeer bedankt, nestor, voor deze fantastische woorden. Ik wil nu nog het woord geven aan
de heer Van Raak die even wil reageren op alles wat hem ten deel is gevallen. Het woord
is aan de heer Van Raak.
Wethouder VAN RAAK
Ik denk dat u terecht het woord 'even' gebruikt, want het loopt wellicht een beetje uit.
Hierna is er een borrel, en wij zijn daar zo langzamerhand wel aan toe. Dertien jaar lang
wethouder. Ik heb bijna alleen aan deze kant van de tafel gezeten. Af en toe mocht ik
naast mijn fractie zitten, maar dan keken ze me meteen weg. Het is een enorm lange
periode. Zoals Joep het zojuist al opmerkte, de meesten gaan eerder. De meesten zijn in
deze stad te vlug gegaan, moet ik eerlijk zeggen. Dat heb ik ook al eens eerder verteld.
Het is vrij uniek, maar toch is het vaker voorgekomen, dat je het dertien jaar volhoudt.
Maar het is zeker uniek als je dertien jaar één portefeuille houdt. Dat is van mij, dat zult u
allen wel beseffen, ook een bewuste keuze geweest al die dertien jaar. Want je moet wel
gek zijn om het als wethouder dertien jaar vol te houden. Dan moet je toch op de een of
andere manier gemotiveerd zijn. Ik denk dat ik u niet hoef te vertellen wat mijn
motivering was. Het is iets wat u van een Partij van de Arbeid-wethouder altijd kunt
verwacht, want zo iemand probeert te voorkomen dat de afstand te groot wordt tussen
hen die het goed gaat, zeker in een economisch samentrekkende en gunstige constellatie,
en de mensen die op achterstand staan. Je probeert constant in je beleid gerealiseerd te
krijgen dat in ieder geval die achterstandssituatie niet verdergaat, niet groter wordt. Je
probeert die mensen aan een elastiekje mee te trekken, zoals dat in wielertermen wordt
genoemd, met dat peloton dat ergens vooruitsnelt. Steun bieden aan mensen die in een
uitkeringssituatie zitten, die een slecht arbeidsperspectief hebben, mensen die in een
sociaal isolement zitten. U herkent de elementen uit mijn portefeuille. Zorg dragen, en
daarvoor is mijn portefeuille bij uitstek geschikt denk ik, voor de sociale cohesie in de stad,
zeker in een welvarende stad als onze stad Breda. Een compacte stad, heet dat, ook in
sociale termen. Dat kunt u verwachten van een Partij van de Arbeid-wethouder, en ik heb
voor mijzelf de zekerheid dat ik dat de afgelopen jaren constant heb proberen te
realiseren. Soms noemde je dat compensatie, andere keren noemde je dat evenwicht en
