Algemene Beschouwingen SP
De Wisselaar, waar de (voor de exploitant onrendabele) groep abonnementszwemmers feitelijk
geweerd werd uit het zwembad, door de kosten van het abonnement drastisch te verhogen en
hen op onmogelijke tijden te laten zwemmen. Dat is een rechtstreeks gevolg van het
privatiseren van een gemeenschapsvoorziening: een commerciële exploitant heeft het doel om
winst te maken om winst te maken, en als daarbij goede voorzieningen gehandhaafd blijven is
dat leuk meegenomen, maar geen noodzaak. Overigens wacht de SP nog steeds op
steekhoudende argumenten die aangeven waarom een commerciële exploitant wel in staat zou
zijn om winstgevend te exploiteren, en de gemeente ditzelfde niet kostendekkend zou kunnen.
Oost-westflank
Hierover is, onder andere door de SP, al veel gezegd en geschreven. Dat de SP niet alleen staat in
haar opvatting over met name de heropening van de Haven, blijkt onder andere uit de
protestkaarten van een zestigtal binnenstadondernemers, die nadrukkelijk stellen dat
heropening een slecht plan is en het college verzoeken de plannen te herzien. Bijvoorbeeld door
realisering van een autoluwe verblijfslocatie op het niveau van de Grote Markt, waar de SP
voorstander van is. Feit is, dat de scepsis bij de bevolking over het gemeentebestuur alleen maar
is gestegen, en dat zal ongetwijfeld zijn uitwerking hebben op de opkomst bij de volgende
raadsverkiezingen.
Volkshuisvesting
De discussie over de volkshuisvesting in Breda wordt momenteel gedomineerd door het laten
vallen van het principe, dat nieuw te bouwen woningen gelijkelijk verdeeld moeten worden
over de dure, middeldure en goedkope sector. Het college stelt voor om gevarieerde woon-
milieu's te creëren en in de volgende zin stelt zij voor om met lage segment in de sociale sector
maar te vergeten, omdat daar volgens het college geen vraag naar is. Wat het eerste voorstel
betreft: uiteraard is de SP voorstander van een gevarieerde buurt, te bewerkstelligen door
spiegelbeeldig bouwen: goedkope huizen in duurdere wijken en vice versa. De gemeente houdt
er echter een andere methode op na: goedkope woningen worden gesloopt, waardoor het
woningsegment in de goedkope sector daalt, en mensen die terug willen keren in hun wijk voor
duurdere huren worden geplaatst. Voorbeelden hiervan zien we in de Heuvel en in de Bernard
de Wildestraat.
Als het al zo is, dat er op dit moment weinig vraag is naar goedkope woningen (wat wij
betwijfelen gezien de wachtlijsten, en gezien het feit dat de gemeente er nog steeds niet in is
geslaagd om objectieve, steekhoudende cijfers te presenteren), hoe denkt het college dat die
vraag zich zal ontwikkelen, wanneer er weer een economische recessie komt (wat een
noodzakelijkheid is in een kapitalistische markteconomie), wanneer mensen hun baan weer
verliezen en hypotheken onbetaalbaar worden? Waar moeten die mensen dan wonen? En waar
moeten mensen terecht die met huisuitzettingen geconfronteerd worden?
Waar mensen hun huis uit moeten, bijvoorbeeld door sloop, hebben zij recht op een
verhuiskostenvergoeding die (volgens rechtspraak) tussen de acht- en tienduizend gulden
bedraagt. Echter, de woningbouwverenigingen zijn niet geneigd om dit bedrag ook
daadwerkelijk uit te keren, waardoor men iedere keer weer genoodzaakt is om procedures te
starten om te krijgen waar men recht op heeft. De gemeente heeft het recht om de
verhuiskostenregeling in een verordening op te nemen; echter zij maakt hier geen gebruik van.
Onze vraag aan het college: waarom niet?
Voorzieningen Gehandicapten
In een afzonderlijk voorstel legt het college een voorstel voor om de kosten van de WVG te
beheersen. Hoewel dit voorstel reeds in de gemeenteraad is besproken, vindt de SP het van
belang om ook bij de begrotingsbehandeling dit punt aan te kaarten. In de raadsvergadering
hebben wij rekenvoorbeelden gegeven van de teruggang van het voorzieningenniveau vanaf
het moment dat de verstrekking van voorzieningen aan gehandicapten van het Rijk naar de
gemeenten overging. Allereerst pleit de SP ervoor, dat deze decentralisatie weer ongedaan
gemaakt wordt, omdat er nu grote verschillen bestaan tussen gemeenten, maar in de tussentijd
zijn wij van mening, dat het voorzieningenniveau teruggebracht dient te worden tot het niveau
van begin 1994, voor de decentralisatie. Daar hangt uiteraard een prijskaartje aan, en dat is de
reden dat wij het nadrukkelijk bij de begrotingsbehandeling naar voren brengen.
