IN MEMORIAM MEVROUW L. VAN BEUSEKOM-NIX (10 JULI 1937-17 MEI 2002).
193
Notulen van de buitengewone vergadering van de raad van de gemeente Breda op 21 mei 2002.
AANWEZIG: DE HEREN C.G.J. RUTTEN, VOORZITTER; J.S. ADRIAANSEN (CDA), J.N. AUGEN-
BROE (CDA), J.O.E. BOER (LEEFBAAR-BREDA/PvhZ), DE DAMES M.J. BOIDIN-VAN HOEVE
(CDA), H. BOS (LEEFBAAR-BREDA/PvhZ), DE HEREN A.A.J.M. BRAAT (WD), O.B.W. DOUWES
DEKKER (VVD), C.O.W. DUBBELMAN (CDA), P.J.L. ERNST (WD), J.A. FIGLAREK (CDA), H.J.M.
HAARHUIS (PvdA), DE DAMES E.T.C. HAK (PvdA), E.P.M.M. VAN HASSELT-BLANKERS (VVD),
DE HEREN M.F.M. HENDRICKX (CDA), F. JACKSON (PvdA), B.S. JOOSSE (D66), DE DAMES
M.L.P.L. KNIPSCHEER (CDA), J.M.C. KOKX (PvdA), DE HEREN W.A.J. KWAKKENBOS (WD),
J.H.P. KWISTHOUT (SP), J.C.C. LEUNISSE (LEEFBAAR-BREDA/PvhZ), A.J.J.M. LIPS (CDA), ME
VROUW H. VAN MAANEN (VVD), DE HEREN J.G. MARCIC (CDA), H.P.M. MEEUSEN (SP), ME
VROUW M.E. OVERBOOM (D66), DE HEER G. POSTHUMA (PvdA), MEVROUW A.M. REMIE-
VERWEIJMEREN (GROENLINKS), DE HEREN B.F.T. DE ROOS (GROENLINKS), P.H. SCHEL-
TENS (GROENLINKS), C.G.M.F. SCHOENMAKERS (BREDA '97), B.G.C. SCHREINER (BREDA
'97), H. SNIER (PvdA), J. STUBENITSKY (LEEFBAAR-BREDA/PvhZ), J.P.W.A.A.M. TAKS (VVD), E.
ÜQERLER (CDA), P. VAN YPEREN (BREDA '97), MEVROUW J.E.W.J. DE WIT-VAN HERPEN,
GRIFFIER.
AANWEZIGE PORTEFEUILLEHOUDERS: DE HEREN A.C.A.M. ADANK (CDA), A.L.E. ARBOUW
(WD), MEVROUW M.P. HEERKENS (PvdA), DE HEER A.J.G. OOMEN (CDA).
VOORTS ZIJN AANWEZIG: MAARTEN VAN BEUSEKOM, MARIE-JANNEKE LUITEN-VAN BEUSE
KOM EN OVERIGE FAMILIELEDEN EN VRIENDEN.
AFWEZIG: DE HEREN J.A. DE CRAEN (CDA) EN J. DE WERD (VVD).
De VOORZITTER opent de vergadering te 19.30 uur.
De VOORZITTER
Ik open deze bijzondere, extra raadsvergadering. Dames en heren, leden en griffiemedewerkers van
de raad, Maarten en Marie-Janneke, leden van het college, dames en heren gasten, familieleden en
belangstellenden. Nooit hadden we een droeviger reden om bijeen te komen als vanavond. Nooit ging
er een grotere schok door de stad als afgelopen vrijdagavond. Het bericht van het plotselinge overlij
den van Lous van Beusekom kwam als een donderslag bij heldere hemel. Je eerste reactie is: het kan
niet waar zijn, dat bestaat niet, het is ongelooflijk, onbegrijpelijk, niet voor te stellen. Terwijl we net
daarvoor nog met elkaar hadden gegeten in een eerste vergadering van het amper een etmaal tevo
ren benoemde college. We keken terug op enkele hectische weken, we konden weer aan de slag met
het reguliere werk. Onze handen jeukten. Na bekomst van de demissionaire status wilden en konden
Lous en wij de opgaven waar de stad voor staat weer oppakken. Er was gezaaid, het zaad gedijde en
we keken uit naar de oogst. De leefbare inpassing van de HSL, de effecten op economie en welzijn
van het stationsgebied, de opplussing van de Westflank door de nieuwe rivier en de open haven, de
resultaten van de inspanningen in de Heuvel en Breda-Noord. Als geen ander gaf Lous leiding aan de
aanpak van deze klussen. Gedegen, vastberaden, vasthoudend, vol bezieling en met een bewonde
renswaardige dossierbeheersing. Haar medewerkers wist zij te bezielen, haar overlegpartners respect
af te dwingen en de beslissers te overtuigen. Maar zeker ook haar persoonlijkheid en karakter be
zorgden haar deze successen. Buitengewoon integer, recht door zee, rechtvaardig en waardig. Stuk
voor stuk kenmerken van deze sterke en rechtschapen vrouw. Al vóór haar officiële politieke loopbaan
was zij actief. Zij was een spil in de overkomst van Noord-Ierse kinderen naar Breda, toen die vreselij
ke burgeroorlog aldaar op een dieptepunt was. Als raadslid kon je haar altijd aantreffen in de wijken
als er weer eens een project werd gestart of afgerond. En ze moet daar veel vaker gekomen zijn dan
alleen bij die mijlpalen, ledereen kende haar namelijk. Jarenlang stelde zij zich beschikbaar voor vele
functies in het vrijwilligerswerk. Sociale betrokkenheid ook weer als haar moeder adequate opvang
moet hebben en zij en Cor niet alleen hun huis ter beschikking stellen, ja zelfs verbouwen, maar ook
heel veel tijd en liefde stoppen in een opvang die in deze tijd nog maar zelden voorkomt. Die verbou
wing was net klaar, de tuin herkreeg zijn structuur en weelde. Lous popelde om er nog extra kleur en
leven in te brengen. Nu kon ze gaan genieten van de nieuwe tuin en het verbouwde huis en natuurlijk
van haar zo dierbare kleinkinderen, over wie ze zo vaak sprak. En dan waren ook nog de verkiezingen
en de benoemingen achter de rug. Het had allemaal heel veel gevergd, maar het resultaat was goed.
