21 MEI 2002
194
De zon scheen weer en de warmte dwong de jonge spruiten tot leven. De lente manifesteerde zich die
17e mei als niet eerder. Lous gaat even rusten. Cor zal de boodschappen doen. Dan, op die prachtige
lentedag, slaapt zij in, volstrekt onverwachts, ons en allen achterlatend in stilte en diepe verslagen
heid. Het kan niet waar zijn, het bestaat niet, zo'n lieve vrouw, zegt Cor tegen mij als ik mij diezelfde
avond nog naar hun woning spoed. Het is helaas maar al te waar. Lous van Beusekom is niet meer.
Haar persoonlijkheid zal ons nog lang bijblijven. Haar betrokkenheid, gedrevenheid, haar rechtscha
penheid zullen ons ten voorbeeld zijn. De stad moet verder. Lous, jouw idealen zullen ons bij de ver
wezenlijking van de vervolmaking van deze stad voor ogen blijven staan. De inwoners van deze stad
zijn jou eer en respect verschuldigd. Uit de zeer vele reacties op het overlijden blijkt de ruime waarde
ring vanuit de politiek en de burgerij. Jou temidden van ons te hebben gehad stemt ons tot grote
dankbaarheid. Met jou collegiaal te hebben mogen werken was goud. Mogen Cor, Maarten en Marie-
Janneke en de kleinkinderen Maurits, Martijn, Sander, Tom, Mark, Ruud en Erik en de schoonkinde-
ren troost putten uit de enorme publieke waardering voor Lous als unieke persoon en als bestuurder
met karakter van deze mooie stad. Vanaf deze piaats wens ik hun namens de gehele raad en het
college veel sterkte toe bij de verwerking van dit onmetelijke leed. Ik zal straks aan het eind van deze
vergadering u vragen te staan en een minuut stilte in acht te nemen, maar ik zal nu graag het woord
willen geven aan de heer Dubbelman namens de fractie van het CDA. De heer Dubbelman is uitgeno
digd.
De heer DUBBELMAN
Als voorzitter van de CDA-fractie wil ik graag enige woorden van herdenking spreken. Nadat Lous 64
jaar geleden werd geboren, ik mag het persoonlijk zeggen: in óns Indië, is zij één dag na de verkiezing
tot wethouder tot onze ontsteltenis plotseling overleden. Zij is letterlijk in het harnas gestorven. Het is
niet aan mij om nu het hele politieke leven van Lous de revue te laten passeren. Ik wil volstaan met de
constatering dat zij wat dat betreft een zeer daadkrachtig bestuurder was. Wat ons in het bijzonder wél
bijstaat zijn de ervaringen bij de vorming van de huidige coalitie. Lous werd toen zeer zwaar op de
proef gesteld. Zij betoonde zich moedig en standvastig. Heel goed herinner ik mij dat zij ons op een
zeer belangrijk moment apart nam en ons duidelijk maakte waar zij stond. Wij hebben Lous gesteund
en daar was ze heel blij mee. Partijgrenzen vervaagden op dat moment en maakten plaats voor ge
voelens van verbondenheid. Ons rest alleen woorden van waardering voor de prestaties en oprechte
deelneming. Deelneming in de eerste plaats aan het gezin en de familie, maar ook deelneming aan de
Bredase gemeentepolitiek en in het bijzonder de VVD-fractie, die wij ons medeleven en steun betui
gen.
De VOORZITTER
Het woord is dan nu aan de fractievoorzitter van de VVD, de heer Taks.
De heer TAKS
Lous van Beusekom was politiek een van de belangrijkste architecten van het nieuwe Breda. Zo
schreef BN/DeStem afgelopen zaterdag. De VVD-fractie onderschrijft van harte deze zo typerende
karakteristiek. Lous heeft als wethouder Stedelijke Ontwikkeling een onuitwisbaar stempel op de stad
gezet en zo zal ze ook in de herinnering blijven voortleven. De meeste leden van de raad, dat geldt
evenzeer voor de WD-fractie, kennen Lous niet anders dan als de wethouder van die grote projecten.
Na de gemeentelijke herindeling per 1 januari 1997 werd zij wethouder en meteen belast met de be
langrijke portefeuille Ruimtelijke Ordening. Op dat moment had Lous al een lange weg in de gemeen
telijke politiek afgelegd. In 1980 begonnen als lid van het afdelingsbestuur van de VVD werd zij in
1982 voor de eerste maal in de raad gekozen. Lous heeft die eerste tijd in de raad als heel erg moei
lijk ervaren. Voortgekomen uit het vrijwilligerswerk en actief lid van de Vrouwenraad kwam ze in een
fractie die voor haar opvattingen over emancipatie en welzijn niet in alle opzichten openstond. Met
dezelfde gedrevenheid en onverzettelijkheid die we allemaal kennen van wethouder Van Beusekom
heeft Lous toen de VVD-fractie in enkele maanden tot beter inzicht gebracht. Zo was Lous al in korte
tijd hét sociale gezicht van de VVD. Dat sociale gezicht van Lous misstond de VVD allerminst, getuige
de verkiezingsuitslagen van 1986, 1990 en 1994, toen Lous in een tijd dat nog weinig voorkeurstem
men werden uitgebracht een voortdurend stijgend aantal stemmen wist te verwerven, en vooral ook in
stembureaus die beslist niet als VVD-bolwerken kunnen worden beschouwd. Al die tijd beperkte Lous
haar rol niet tot de vergaderingen van de raad en van de commissies, maar ze liet zich ook veelvuldig
zien in buurt- en gemeenschapshuizen, de burgemeester wees erop, en ze zocht persoonlijk contact
met burgers met kleine of grote problemen. Lous was een volksvertegenwoordiger jaren voordat het
dualisme dwingend aan de gemeenteraad zou worden opgelegd. Ik ben dankbaar dat ik in die tijd
