21 MEI 2002
195
nauw met Lous heb mogen samenwerken. Ruim 12 jaar trokken wij samen op, ik als fractievoorzitter,
Lous als fractiesecretaris, en de laatste jaren toen de VVD tot de oppositie was veroordeeld ook als
vice-voorzitter. In de jaren 1994 tot en met 1996 was Lous ook woordvoerder Ruimtelijke Ordening en
speelde ze een beslissende rol bij de besluitvorming over de ontwikkeling van de plannen voor het
Chassé Park. Lous werd daardoor de meest prominente gemeentelijke WD-politicus en ze legde
daarmee de basis voor haar latere wethouderschap. Toch viel in de zomer van 1996, toen werd ge
zocht naar een nieuwe lijsttrekker voor de eerste verkiezingen voor de gemeenteraad van het nieuwe
Breda, de keuze aanvankelijk op een andere kandidaat. Hoezeer Lous inmiddels het vertrouwen van
de partij had gewonnen bleek toen de ledenvergadering haar alsnog aanwees als lijsttrekker. De ge
schiedenis herhaalde zich twee jaar later bij de verkiezingen van 1999. Ook toen corrigeerde de par
tijbasis het voorstel van het afdelingsbestuur ten gunste van Lous van Beusekom. Dat bleek beide
keren een gelukkige beslissing. In 1996 boekte de VVD voor het eerst sinds 1982 weer winst, zij het
een bescheiden winst van één zetel. In 1999 kwam die grote sprong voorwaarts, een winst van drie
zetels en totaal tien zetels. Bij de recente verkiezingen gingen er weliswaar twee zetels verloren, maar
gelet op de landelijke ontwikkelingen was een zetelaantal van acht een goed resultaat en in historisch
perspectief was dit een van de betere uitslagen voor de Bredase VVD. De laatste maanden na de
verkiezingen zijn voor Lous erg moeilijk geweest. Door allerlei omstandigheden stonden alle betrokke
nen bij de onderhandelingen over de collegevorming onder zeer zware druk. En soms leek het dat het
spreekwoordelijke incasseringsvermogen van Lous tekort begon te schieten. Lous was soms erg ver
drietig zoals ik een aantal malen heb moeten opmerken en ik aarzel niet te zeggen dat Lous onder de
spanningen heeft geleden. Lous laat de VVD-fractie verslagen achter, maar niet met lege handen.
Mede onder haar leiding is een programakkoord tot stand gekomen dat uitstekend aansluit bij het
politieke programma van de VVD. Daardoor zijn wij in staat het werk, waarvoor Lous zich jarenlang
met hart en ziel inzette, in haar geest voort te zetten. Het programakkoord garandeert dat er voor de
WD belangrijke grote projecten worden voortgezet en voor de huidige raadsperiode mag op de terug
keer van het water in de Westflank worden gerekend. De realisering daarvan zou een schitterend
moment ter nagedachtenis van Lous van Beusekom kunnen zijn. Het is nauwelijks te bevatten dat nu
totaal onverwacht een einde is gekomen aan het leven van Lous. Minder dan één dag nadat ze voor
de derde maal tot wethouder was gekozen. Hoezeer dit verlies door de Bredase politieke wereld ook
wordt gevoeld, vele malen groter is het gemis voor haar echtgenoot Cor van Beusekom, voor haar
moeder, haar kinderen en kleinkinderen en haar familie. Fijn dat Maarten en Marie-Janneke hier van
avond aanwezig zijn en ook de kinderen van haar zuster Janny. Misschien kunnen zij troost putten uit
de wetenschap dat Lous aan haar wethouderschap ook heel erg veel plezier heeft beleefd en dat haar
werk voor de WD en voor de stad bijzonder wordt gewaardeerd. Namens de WD-fractie wens ik de
familie van harte sterkte toe.
De VOORZITTER
Het woord is aan de heer Haarhuis van de fractie van de PvdA.
De heer HAARHUIS
Vrijdagavond vernamen wij met ontsteltenis het vreselijke nieuws dat Lous van Beusekom was over
leden. Nog geen 24 uur nadat we met elkaar een nieuw college hadden benoemd, een programak
koord hadden gesloten en daar vrolijk op hadden geklonken. Lous was een bijzondere wethouder en
een bijzonder mens. Wat had ze graag met ons allen over enkele jaren voor het eerst in de HSL-
shuttle willen stappen. Glunderend, omdat ze overtuigd was op deze wijze samen met haar staf en het
gemeentebestuur te hebben bijgedragen aan de voorspoedige toekomst van de stad. Lous was altijd
trots op het resultaat van projecten en liet nooit na altijd naar haar medewerkers en externe partners
te verwijzen, die met vaardigheid en inzet projecten hadden uitgewerkt en vormgegeven. De bereid
heid om resultaten te delen sierde haar. Nog liever dan in de HSL te stappen had ze, denk ik, de sluis
opengezet om het water weer de stad in te laten. Ze had, zoals ik haar ken overigens, met evenveel
trots met ons de rapportage willen bespreken waarin daadwerkelijk zichtbaar was geworden dat de
wachtlijsten van woningzoekenden flink waren teruggelopen. We stonden als fracties allemaal klaar
om stevig met haar aan de gang te gaan in commissieverband en in de gemeenteraad, want nu zou
den er op diverse terreinen toch echt spijkers met koppen moeten worden geslagen. Het mocht er niet
van komen. We moeten met elkaar voortijdig plotseling afscheid nemen van Lous. We hebben veel
met haar gelachen en problemen gedeeld, we hebben veel discussies gevoerd in de vergaderzaal en
erbuiten. Onze fractie zal haar missen. Het debat met Lous, vooral over volkshuisvesting, ging soms
op het scherp van de snede, maar daar waren de problemen dan ook naar. We zullen ook de gedre
venheid missen waarmee ze op tal van momenten vasthield en verdedigde waar ze in geloofde. En
evengoed de momenten dat we met elkaar een moeilijk bestemmingsplan of een moeilijk project een
